Omdat het niet altijd Rozengeur en Wodka Lime kan zijn zijn we nu benieuwd naar het engste dat je ooit hebt meegemaakt in de auto…
Autorijden is over het algemeen een feestje. Althans, dat is de mening van ondergetekende die bij wijze van ontspanning geregeld de sleutels pakt van of de elektrieke Tesla Model S P100D (kopen, iemand?) of anders van de BMW Z4 sDrive 35i om even lekker een stukje doelloos rond te rijden.
En dat gaat bijna altijd helemaal goed. Je bent lekker op pad, ziet wat van de omgeving, soms geef je het mechaniek faliekant op de sodemieter als je wil racen, maar meestal cruisen we gewoon vlotjes, maar niet te debiel. Juist omdat ik niet wil dat het fout gaat.
Maar soms heb je dat niet zelf in de hand…
Het engste dat je in de auto hebt meegemaakt?
Het engste dat ik ooit in de auto heb meegemaakt is wel een tijdje geleden. Waarschijnlijk omdat ik toen wél vaak als een debiel rondscheurde in mijn te snelle Renault Clio. En dat terwijl ik natuurlijk hartstikke onervaren was, want pas net mijn rijbewijs.
Een van de engste dingen die ik heb meegemaakt in de auto was op mijn 19e met de eerder genoemde Clio op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Vriendin en ik samen op pad en natuurlijk lekker doorstampen, want Franse tolwegen, ruimte en omdat hard rijden toen op ieder mogelijk moment gedaan moest worden.
Maar wat gebeurde, wij reden in een treintje met wat snellere auto’s. Dat ging heel lang probleemloos, tot ineens 1 van de auto’s vooraan in het treintje moest remmen. Wij dus ook allemaal vol in de ankers en op de een of andere manier kwam ik met 2 wielen in de berm terecht en voor ik het wist stond ik keurig 180 graden gedraaid op de linkerbaan van de franse snelweg.
Dat was best eng, kan ik je melden. Niet het feit dat je die zwieper maakt, maar het feit dat je met je neus in de richting staat van het aanstormende verkeer. En dat draaien om weer de goede kant op te gaan is ook doodeng, want je moet over een paar banen heen. Is goed gekomen, maar ik denk dat dit qua autorijden wel het engste was.
Althans, nu ik erover praat weet ik het niet meer. Ik heb ook weleens mijn ex-schoonmoeder in de zomer in haar bikini van het strand naar huis gebracht. Dat was ook behoorlijk zweten, kan ik je melden. En niet vanwege de hitte of omdat ik anderszins blij was met de situatie. Onderstaande foto is ter illustratie. Dan weet je een beetje wat ik bedoel…
Afijn, je snapt me. Maar goed, genoeg over mij. Wat is het engste dat JIJ ooit hebt meegemaakt in de auto? Laat het ons weten, we kunnen niet wachten!
Vertel mij wat.
Ok, een levende kaaiman van ruim 1,20m op de hoedenplank van een Opel Vectra. Maat van mij werkte in een reptielen huis/winkel en moest voor zijn werk het beest ergens opgehaald. Hij was echter vergeten om dat beest uit de auto te halen. Die avond gingen we met wat vrienden iets doen en hij was een van de chauffeurs. Sommige zagen hem al liggen maar het leek eerder op een beeld, en stonden nergens meer van te kijken omdat hij wel vaker iets raars in de auto had liggen. Pas na een half uur bewoog dat beest in eens. Schrokken ons echt helemaal rot.
Te moe om te rijden, seconde weg en links in de berm, rustig terug op de weg, net niet de vangrail geraakt en geluk gehad.
dat vond ik enger dan 3 1/2 keer over de kop na aquaplaning op z’n kop in de riem hangend.
Je hebt wel wat meegemaakt, vooral die koprol…
– wegdutten is me bekend, een keer bijna op de vangrail gezeten de nacht voor trouwen, na een avondje Mokum.
– een randdebiel die z’n auto voor me stuurde omdat ik iets te snel reed, druk wijzend naar de max.snelheid op de borden (ging iets van 15 km/u te hard). Gelukkig geen blaffer bij me, anders was dit bericht vanuit de bajes gekomen.
– een bankstel dat midden op de A15 stond, vrachtauto’s die ineens het stuur naar links gooiden. Het bankstel had reeds een stuk of 7 auto’s gekopt.
– een pot groene zeep die op de auto af kwam, gelukkig alleen de motorkap aan gort.
– fietsen op het dak van de auto voor me, die langzaam aan los kwamen van het dak.
– vonken op de vluchtstrook, een auto had z’n wiel verloren. Het wiel stuiterde voor me op de weg, net kunnen ontwijken.
Leest als een gevalletje karma…..
Mijn ouders hadden als 2e auto een Twingo gekocht. Zodat mijn moeder dr eigen auto had.
En opzich was het best een geinig karretje. Het was een Benneton editie. En in het geel. Dus het zag er prima uit.
Toen we hem ophaalden en terug naar huis gingen reden we vanaf de Brienenoord richting Gouda en daar heb je die best wel scherpe bocht naar gouda en mijn moeder reed op de zelfde snelheid als mijn vader (in volvo 850 T5) door die bocht. Alleen dat Twingootje vond dat een iets minder goed plan en die kwam met het achterwiel los van de grond en vervolgens heftig slingerend op de vluchtstrook beland. Na een paar keer diep ademhalen de weg iets rustiger voortgezet. En ik heb gezworen nooit meer in een twingo te stappen.
Dood eng ding!
Heel herkenbaar dat plotseling oog in oog staan met tegemoet komend verkeer op de snelweg. Bij mij was dat in een MG-F die ineens om zijn as begon te draaien.
Doodeng om in de koplampen te kijken van de vrachtwagen die ik net had ingehaald. Maar gelukkig goed afgelopen en in de berm heel zachtjes tegen een lantaarnpaal tot stilstand gekomen.
In 2004 of 2005 met de auto van mijn pa op vakantie geweest. Welke auto? De beruchte 2e generatie van de Renault Laguna. Waarvan achteraf bleek dat ooit het complete dashboard eruit gejat is. Wat mogelijk de oorzaak was van wat er gebeurde.
Ik reed met mijn vriendin (inmiddels vrouw) op de snelweg ergens in de buurt van Perpignan en wilde een afslag nemen. Dus met pak ‘m beet 100 eraf en ineens valt het contact uit. Dus geen rem- en stuurbekrachtiging meer… En geen contactsleutel, wat ik jarenlang gewend was, maar een startknop. Die ik niet gewend was. Uiteraard vol in de rem en ondertussen dat ding proberen te starten. Dat deed ‘ie gelukkig! Nét op tijd kon ik de bocht in de afrit nog halen en met een hartslag van ongeveer 260 dat ding aan de kant kunnen zetten.
Eerst een aantal dagen die Fransozen er naar laten kijken (die Renault had blijkbaar Europese garantie of zoiets) maar die konden natuurlijk niks vinden. Waarschijnlijk hadden die geen trek om een Nederlander te helpen. Terug in Nederland naar de garage. Ook niks gevonden. Is later nog een paar keer gebeurd bij mij pa maar gelukkig niet in een penibele situatie.
Verschrikkelijke auto’s inderdaad. Je ziet ze ook nog maar heel weinig. Begrijpelijk ook wel, in ieder exemplaar zat wel één of andere storing. Gelukkig is het in jouw/jullie geval goed afgelopen!
Net het rijbewijs op zak. Voor het eerst in de bergen, vermoedelijk Oostenrijk. Zo veel angst ik had om een dame aan te spreken zo veel vertrouwen had ik in mijn eigen rijderskunst. Dus ook de smalle tunnel met ernstig weinig licht werd vrijwel zonder vaart te minderen ingereden. Dat die tunnel ook een vrij scherpe bocht bevatte kwam ik gelukkig net op tijd achter. Een Prius Plus staat niet bekend om zijn hoge griplevels, dus dat was de eerste keer dat ik de banden van die auto hoorde gillen. Als mijn vader had kunnen gillen zou dat ook de eerste keer zijn. Het was niet de eerste keer dat ik mijn moeder en zussen hoorde gillen, dat dan weer niet.
Ik zit wekelijks naast @Wouter in de auto.
Winnaar wat mij betreft.
Nou, mijn auto stond een keertje bij NH Radio naast die van @nicolasr. En raar genoeg toen hij wegging en ik een uur later wilde de auto met geen mogelijkheid meer starten, zelfs Klaas van de ANWB kreeg hem niet aan de praat.
Ik heb wel eens richting aangegeven in een BMW.
Heel eng
🫣
Ergens in Friesland in een mega stortbui invoegen op de snelweg. Wat doe je dan, juist snelheid maken en naar links. Tot ik ineens koplampen zag seinen naar me. Die auto heb ik dus op een haar na gemist. Ik zag geen hand voor ogen maar reed gelukkig ook niet hard. Paste mijn snelheid netjes aan aan de omstandigheden. Oja en vanochtend in de file richting het zuiden van limburg een id4 op me af zien komen in de achteruitkijkspiegel terwijl ik ineens heeeel erg hard moest remmen. Zijn achterliggende klapte er wel vol op. Ook gevalletje hartslag 130
Een keer bij knooppunt hooipolder met een mercedes 190e achterstevoren gestaan met het oprijden naar de a27 richting Gorinchem gelukkig niks geraakt en ben de vrachtwagenchauffeur die achter/naast me reed nog steeds dankbaar dat hij op tijd stopte.
Ca 14 jaar geleden op de A27 in slaap gevallen.
Ik had heel de dag in de vrieskou foto’s staan maken en opweg naar huis in m’n mr2 lekker de kachel aan en de stoel in de relax stand.
En ineens klapte m’n hoofd achterover doordat m’n been ontspande en het gaspedaal intrapte. Daardoor was ik ook gelijk weer wakker maar ook een paar 100 meter verder zonder dat ik het door had. Bij Esso Maartensdijk ben ik toen koffie en energiedrank gaan drinken en ik ben met een raam open en de kachel verder gereden.
Ook in de beginjaren van mijn rijderscarriere. Samen met de vriendin richting Oostenrijk op vakantie in de Aygo van mijn moeder. We reden ergens op de autobahn en moesten ineens vol op de rem i.v.m. een plotselinge file. Gelukkig stonden we op tijd stil, maar achter ons hoorden we gierende banden en kwamen de koplampen van een BMW wel heel snel heel erg dichtbij. Hij kon net half langs ons heen sturen en wonder boven wonder ook niets geraakt. Maar dat was wel een bizar spannend moment waar wij niets meer in de hand hadden.
Een of andere brief met een auto gerelateerde rekening geopend in de auto (gelukkig wel stilstaand op de oprit).
Verder heb ik een behoorlijk saai leven achter het stuur want ik kan me echt niks bedenken dat ik eng vond achter het stuur.
Spannende (leuke) dingen wel, maar eng, nope…
Net een rijbewijs waarvan de inkt amper droog was en ik zou mijn moeder even naar het ziekenhuis brengen met de auto. Een paar maanden oude Golf 1 van mijn ouders. Het was winters en voor mij reed iemand heel langzaam op de autoweg. Hij nam de afslag en ik wist dat het een dubbele afslag zou worden dus ik bleef een beetje links achter hem hangen om hem dan in al mijn ongeduld voorbij te gaan. Echter toen zag ik pas dat de linkerbaan plots half sneeuw half sneeuwvrij was en tegelijkertijd zag ik rechts in mijn ooghoek 4 auto’s in de greppel liggen. Ik trapte de koppeling in en liet de auto in zijn vrij door rollen met links de wielen door de aangereden sneeuw en rechts op het natte asfalt tot de auto rechts van me weer verder voor me reed en ik heel voorzichtig de rechtse baan op kon. Mijn moeder had van dit alles niets in de gaten en babbelde gezellig door maar mijn hartslag was even tot enorme hoogten gestegen. Na het ziekenhuis bezoek met klamme handjes heel rustig aan naar huis gereden.
Twijfel nu wel een beetje. Die 2 spookrijders hebben me ook nooit los gelaten. Dan heb je echt zelf niets meer in de hand.
In Lyon, richting het zuiden, door een wolkbreuk zoveel regen dat ik in de redelijke strakke bocht naar rechts na de tunnel van de rechter- naar de linkerbaan begon de glijden.
Gas los, koppeling rustig op laten komen, langzaam weer grip, en dan een nieuwe onderbroek pakken.
Na een slippertje in een tunnel op de andere weghelft belanden en daarna rakelings voor een tegemoetkomende auto over de middenberm terug naar de eigen baan kunnen vliegen.
Ik vermoed dat mijn tegenligger er een vergelijkbare ervaring aan over heeft gehouden.
Lang niet zo eng als andere verhalen omdat ik nog maar weinig ervaring heb. In ieder geval was het mijn eerste keer op de Autobahn, een paar minuten na het invoegen. Ik reed in onze Land Rover Discovery Sport P300e. Het was de terugweg van onze skivakantie en ik draaide in zuid-Duitsland de autobahn op na gewisseld te hebben. Op de dag van de heenreis waren onze buitenspiegels gestolen. Gelukkig op de dag zelf nog tijdelijke spiegels kunnen regelen. Op de heenreis en in het skigebied zelf heb ik niet gereden, dus het was mijn eerste keer met deze beperkt bruikbare spiegels. Ze trilden op snelheid, vingen veel viezigheid en door het uitgerekte beeld was het heel lastig afstanden schatten. Het was puur om te zien of er iets zat. Met die spiegels en eerste keer Autobahn was ik al een beetje gespannen. Ik was net op weg toen er voor mij een dakkoffer van een dag afvloog. Vol de ankers in en de brokstukken en losliggende bagage ontwijken. Ik reed nog over een halve dakkoffer heen die niet meer te ontwijken was. Gelukkig liep alles goed af. Nog geen half uur later overkwam een andere auto voor mij hetzelfde. Best spannend vanwege alle dingen die meespeelden maar uiteindelijk niet mega eng. Moge het zo blijven!
Leuk dit soort vragen, maar krijg steeds meer het gevoel alsof ik op de site van Pickwick ben beland.
Op de Nürburgring rechtdoor gegaan in een bocht met de Impreza.. Enkel door het gras en geen vangrail geraakt. Mijn hartslag ging ook serieus de hoogte in…
Ha ha ja dat is mijn nummer 2 engste ervaring. Dat iss alleen maar omdat ik toen in mijn eigen auto reed en bij mijn engste ervaring in de nieuwe auto van mijn ouders :-)
Een keer met een afgetrapte 206 over een zandweg rijden in een flauwe bocht komen we met 70kmh een paard en wagen tegen. Snel de bosjes ingestuurd en net niet geraakt… was wel ff lachen van de schrik.
Niet met de auto, motorscooter. Twee dagen in Indonesië waar ik woonde, nog vol last van jetlag. ‘s avonds na etentje draai ik rechts de ring road (snelweg) op en kwam na het heel snel naderen van wel héél veel koplampen tot de conclusie.. oh ja.. ik moest één ding onthouden.. ze rijden hier links..
Vol in de remmen, berm in.
Je leert het wel gelijk af.
Lang geleden, op een snelweg met twee rijstroken per rijrichting met m’n 205 GTI 1,9 een tijdje achter een dikke dropl*l in een W124 2,5 TD gehangen, die maar niet naar rechts wilde gaan. Er toen zelf maar rechts langs gegaan. Dat vond de dikke dropl*l niet leuk, dus die probeerde me voor te blijven door ook plankgas te geven. Dat voorblijven lukte ‘m niet, dus ik kon net op tijd weer opschuiven naar de linkerbaan. D.w.z. net voordat ik op de oto, die voor me in de rechterbaan reed, geklapt zou zijn. Daarna nooit meer dergelijke capriolen uitgehaald.
Een stuur dat los liet op de linkerbaan van de snelweg. Niet het stuur zelf maar de gehele stuurkolom zat los. Minder fijne ervaring :/
‘Eng’ is misschien niet het woord maar ik heb een keer een kano op ooghoogte langs zien fladderen op een Italiaanse snelweg nadat die afscheid had genomen van de imperial waar hij op zat, en ik heb een keer een fietsendrager moeten ontwijken op de Autobahn toen die van de trekhaak van de auto voor me af lazerde. Van die dingen die je niet echt verwacht.
Door het ijs zakken met mijn Landcruiser 70 serie, terwijl ik naar wegvliegende flamingo’s keek. En dat zonder hallucinante drugs. Het was eind jaren negentig op het Oostvoornse meer dat ik door het vele surfen goed kende. Het had een weekje stevig gevroren, er was zeer dichte mist en er lag een dikke pak ijs op de ondiepe delen van het meer en op het ijs stond een groep flamingo’s (jah, die vlogen die jaren rond bij het Oostvoornse meer, maar het paatje van vrieskou, mist en flamingo’s riep wat dissonanten op in mijn hobby-autist-hoofd). Het was zaterdag en mijn brein nog niet volgroeit en dat gecombineerd met een stevige behoefte aan prikkeling. Dus ik zag mijn kans schoon: Landcruiser On Ice. Ging fantastisch: 50km/u over dat ijs, stuur om, handrem aan en rondjes tellen. Veel, heel veel en alle kanten op. Ja, ik had door dat dat ook verkeerd richting dieper deel zou kunnen glijden, maar hé, gezonde dosis zelfoverschatting was mij zeker niet vreemd, want ik deed alles parallel aan de waterkant, dus wat kon er misgaan? Nou. Behoefte aan nóg meer prikkels en grenzen. De onderzoeksvraag op dat moment in mijn hoofd: “Tot hoever kan je richting het diepe water gaan voordat je door het ijs zakt?” Best ver, maar niet oneindig, is het antwoord. Verrast? Op hét moment dat ik dacht “K*t!”, zakten de voorwielen krakend maar slechts deels door het ijs. Verschrikt keek ik naar rechts waar een vriend zeker zo verschrikt mij aankeek. Ik zei: “Rob, NIET bewegen!!!” Hij draait zijn hoofd weg en kraaaak, neus onder het ijs. Water naar binnen. Ik had de grens van wat ik leuk spannend vond bereikt. Rondje over het strand gerend totdat ik in de dichte mist een andere auto tegenkwam en die gevraagd me eruit te slepen. Eind goed al goed: interieur thuis uit elkaar geschroefd en alles in een ketelhok gelegd (Westland, dus kassen, dus ketelhok), boel weer in elkaar geschroefd en daarna nog veel, heel veel domme en leuke dingen beleefd met die auto.
Pirouette in een 106, 1.1, zeker niet de snelste maar een heerlijk karretje om in te sturen. Toen ik in een snelle bocht het angstige gezicht van mijn bijrijder zag, maakt ik de fout het gaspedaal te liften: meteen een uitbrekend kontje. Na afloop bestudeerden we met verhoogde hartslag de cirkelvormige sporen die we door de middenberm hadden getrokken en de bomen die we net niet geraakt hadden. Geen schade, starten en weer door!
Ergens in 2008 / 2009: Als ervaring vele AMG’s / BMW M’s mogen besturen, en reed toen met een Jaguar XJR ’s avonds op de A15. 220 km/u + en in de verte een vrachtwagen met een klein autotje er achter die de vrachtwagen besloot in te halen. Ondanks ik ver van te voren begon met remmen ging dat Engelse k*thok maar weinig zachter rijden.. hedendaagse Aygo remt nog harder! Uiteindelijk op 10cm van de achterbumper van het autotje kunnen remmen (reden toen nog 120 km/u), ik dacht dat ik hem er vol in zou pruimen!
Zullen vast andere capriolen zijn maar deze staat me nog altijd bij.
Iedere keer als ik naast mijn vrouw in de auto stap.
ABK Recklinghausen stil staan achteraan in de file…. In de achteruitkijkspiegel een vrachtwagen aan het versnellen, vlam in de pijp, cabine achterover hellend. Mijn gedachte hij moet nu toch wel gaan remmen. Dat deed hij niet… Hij ging er over de vluchtstrook rechts voorbij, de mensen voor mij claxoneerden dat het asociaal was van de vrachtwagen maar ik was alleen maar blij.
Met de eigen auto (Golf IV 1.6) op vakantie in noord Spanje. Na een dagje Barcelona ’s avonds in het donker op de normale route terug file. Dus, eigenwijs zoals ik ben, dan maar een afslagje later ‘want zo komen we er ook wel’. Wat bleek? Ik had een route genomen over een berg waar geen straatverlichting te vinden was. De tank begon leger en leger te raken (piieeep) maar er kwam geen einde aan die pukkel. De vrouw en kinderen begonnen al in paniek te raken (als we het maar halen naar een tankstation) en zelf begon ik ook al een beetje buikpijn te krijgen maar liet dat natuurlijk niet merken. En ineens in het licht van de auto een joekel van een everzwijn (op dat moment leek hij zo groot als een koe) midden op de weg. Toen kwamen uiteraard de gedachten ‘als we maar niet stil komen te staan want dan ga ik de auto niet uit’. Uiteindelijk, op de afdaling al zeilend in de vrij, alleen remmend, een klein dorpje bereikt met één bezinepomp. De tank in de Golf was 40 liter groot, ik tankte 39 liter. Die ervaring was er een van once in a lifetime, dus zulke fratsen ook nooit meer uitgehaald.
Leuk verhaal. Wel kun je als het een afdaling is beter de auto in de versnelling laten en remmen op de motor. Dan verbruik je niets en hou je de remmen koel. :)
Medio 2004 op de A2, toen nog 2 rijstroken, richting België een vrachtwagen willen inhalen en vlak voor ik van de rechterr- naar de linkerstrook wilde schuiven van achter de vrachtwagen vandaan een auto op volle snelheid langs ons heen stoof.
In tegengestelde richting.
Dan vraag je jezelf een moment af: rijden we nou op een snelweg of zitten we intussen op een provinciale weg ? Maar het was wel degelijk een spookrijder dus, waarschijnlijk bij een tankstation per ongeluk een 180 gemaakt ipv in de juiste richting verder te rijden…
Als we 1 seconde eerder naar links hadden gestuurd was het een minimaal 100+100km/u frontale klap geweest.
Daarna was het best wel even stil in de auto… en hebben we een kraslot gekocht 😁
De winter van 2010/2011.
Ik was chauffeur voor TNTPost, de voorganger van PostNL.
Werd gebeld; “die en die zijn ziek, kun je rijden?” Geen probleem. “Ja, maar tis wel een spoedklusje, had 15 minuten geleden al weg moeten zijn”. En je belt nu pas?!
Grrr!
Moest naar Dordrecht pakketsorteer centrum. Ok, ok. Dat wordt stampen. Maar het had flink gesneeuwd en iedereen reed leek wel stapvoets te rijden op de snelweg.
Ter hoogte van Kralingen de snelweg op en ik schrik me dood. Een pipo reed echt 30 km/u en ik kwam eraan met 60/70. Dat kon prima, dat vind ik nog steeds. Dus waarom die gast zo verschrikkelijk langzaam reed, onbegrijpelijk!
Maar ik moest toen razendsnel handelen, van de rechterrijstrook, de linker op … Waar liefst 20 centimeter sneeuw lag. Ik zag mezelf al dwars door het vangrail klappen.
Maar ipv onderstuur kreeg ik overstuur?! Met een Scania bakwagen van 6 ton maakte ik een 360 met de klok mee … Ik kreeg opeens weer grip en ben met een drijfnatte rug verder gereden.
Ik rijd nu lekker in mijn eigen tempo. En ik verwacht dat mensen de meeste achterlijke dingen uitvreten op de weg, wat ik vreemd genoeg altijd tegen kom in Nederland. Zelden Frankrijk, Duitsland of zelfs België.
@nicolasr
Zaterdag avond 2 toko’s in de gaten houden met beide 4 tot 5 jonge coureurs in spe (bezorgers) in het hartje gooi.
Dan een weer uit het water vissen, of van een boom.
Maar wel snelle levering van de pizza 🫨
Ooh, dat het chassis van de carrosserie scheurdey. Oorzaak? 2 18″ JBL subwoofers uit de pro serie aangestuurd door een Crown Amp van 2x 1200 watt. Was jaaaaaaaaren geleden bij Recars onder Rotterdam waar een boomcarhappening was. JBL stond daar toen met haar wall of deaf.. gingen velen met een flinke piep in de oren naar huis
2 stuks. De eerste was met mijn vader op weg naar voormalig Oost Duitsland voor mijn stage daar van 3 maanden. Ik reed en op de afrit werden we van de weg geduwd door een LKW die naast ons was komen rijden…… Er zat een mooi rond gat in de achterdeur, verder alleen schrik.
De 2e is jaren later op de terugweg vanuit Frankrijk denken Luxemburg te kunnen halen voor het goedkope tanken. Ik had uitgerekend dat we dat konden halen, maar t lampje begon mij iets te snel te branden. De laatste kilometers hupermilend achter een vrachtwagen gezeten. Officieel was de tank 50L, maar er ging 54L in. Tank was schoon leeg.
Ronde de eeuwwisseling, net m’n rijbewijs, bijbaantje naast studie in de hele hele vroege ochtend, studie zelf én net een nieuw spannend vriendinnetje maakten dat ik ergens rond de eeuwwisseling chronisch slaaptekort had. Reed ik ‘‘s avonds of ‘‘s nachts met m’n kop uit het raam zuurstofhappend naar huis door het buitengebied. Ging een tijd lang goed totdat het niet goed ging en ik m’n auto total loss reed; eerst een vluchtheuvel, die voelde ik maar besefte het nog niet, toen een greppel en ik werd wakker, maaiveld in , boom geraakt, elektriciteitskastje geraakt en tot stilstand in een greppel aan de andere kant van de weg. Ik had zelf niks maar sindsdien zorg ik voor goede nachtrust 😁