Mysterie ontrafeld: de naam van de Lamborghini Countach

Hoewel de wereld een groot aantal auto-ontwerpers heeft gekend, zijn er maar enkele creatieve zielen geweest die het, op eigen manier, voor elkaar kregen een échte revolutie tot stand te brengen. Bij hen ging het niet om persoonlijke status of allure. Nee, wanneer het werk zó krachtig is dat het voor zichzelf spreken kan, dan pas bereikt het iets wonderbaarlijks.

Bij menig ontwerper is het zo dat ze een leven lang ploeteren op zoek naar de Heilige Graal en deze, met enige moeite, uiteindelijk weten te vinden. Andere geesten gaan makkelijker om met de enorme druk een baanbrekend ontwerp te verzinnen en produceren de iconen aan de lopende band. Marcello Gandini, één van de meest geniale ontwerpers die deze aardbol ooit bewandelde, is precies zo’n figuur.

Wie langer dan vandaag op Autoblog komt, zal ongetwijfeld van het bestaan van de inmiddels 79-jarige Italiaan weten. De in Turijn geboren Gandini tekende in zijn indrukwekkende carrière talloze schitterende bolides, waaronder de Bugatti EB110 en de Lancia Stratos. Uit de pen van Gandini, die lange tijd in dienste was bij het legendarische designhuis Bertone, kwamen echter ook verschillende Lamborghini’s. Naast van de Miura is de Italiaan de zielsvader van de Countach.

Nu Gandini tegen zijn 80ste levensjaar aankijkt, acht hij de tijd rijp de lucht te klaren van een nog altijd onbevestigde mythe. Ongeveer 45 jaar na de introductie van het prototype van de Lamborghini Countach, onthult Gandini waar nu precies de naam van de auto vandaan komt. In tegenstelling tot praktisch iedere andere Lamborghini, is de naam van de Countach niet opgedragen aan een stier. Na grofweg een halve eeuw aan vraagtekens, vertelt de ontwerper aan Lamborghini zelf hoe zijn team en hijzelf op de naam van het beestje zijn gekomen.

“When we made cars for the car shows, we worked at night and we were all tired, so we would joke around to keep our morale up. There was a profiler working with us who made the locks. He was two meters tall with two enormous hands, and he performed all the little jobs. He spoke almost only Piedmontese [een Romaanse taal die vrijwel exclusief wordt gesproken in het Noord-Westen van Italië], didn’t even speak Italian. Piedmontese is much different from Italian and sounds like French. One of his most frequent exclamations was ‘countach’, which literally means plague, contagion, and is actually used more to express amazement or even admiration, like ‘goodness’. He had this habit. When we were working at night, to keep our morale up, there was a jousting spirit, so I said we could call it Countach, just as a joke, to say an exaggerated quip, without any conviction. There nearby was Bob Wallace, who assembled the mechanics – we always made the cars operational. At that time you could even roll into the car shows with the car running, which was marvelous. So jokingly I asked Bob Wallace how it sounded to an Anglo-Saxon ear. He said it in his own way, strangely. It worked. We immediately came up with the writing and stuck it on. But maybe the real suggestion was the idea of one of my co-workers, a young man who said let’s call it that. That is how the name was coined. This is the only true story behind this word.”