.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Ferrari heeft dit jaar geen reden meer om hun 70ste verjaardag te vieren, maar deze auto is en blijft een feestje.
De exacte reden dat na-oorlogse Ferrari’s er met grote regelmaat zo schitterend uitzien is mij nog altijd onbekend. Wellicht dat de plotse vrijheid na de Tweede Wereldoorlog ineens enorm veel creativiteit ontvlamde, of dat er geen limiet leek te zitten op hun passie door de onvermijdelijke vreugde van vrede. Of simpelweg omdat Pininfarina en Scaglietti het plaatwerk van de auto’s creëerden.
Hoe dan ook, de Ferrari’s in de jaren in nasleep van de oorlog zijn praktisch gezien altijd kunstwerken. De Ferrari 500 Mondial is precies zo’n auto die in dat rijtje thuishoort. De auto kwam ter aarde in een tijd dat Ferrari de wereld van autosport compleet aan het domineren was. Deze successen werden vooral behaald in de wereld van single-seaters, maar het zou niet lang duren voordat ze dit succes wilden vertalen naar de sportwagens.
Een van de auto’s die ze dit succes moest brengen was de 500 Mondial, die Ferrari in 1953 introduceerde. De auto is gebaseerd op een stalen buizen chassis met een voor die tijd moderne ophanging van De Dion. Dit exemplaar, een door Pininfarina ontwikkelde Spider, is er één uit een serie van 30 geproduceerde 500 Mondials. Onder de kap ligt een Tipo 110 2-liter viercilinder motor, in plaats van de voor die tijd zo bekende V12-motoren waarvan Ferrari regelmatig gebruik maakte.
De auto ging van de fabriek regelrecht naar België, waar hij werd ontvangen door de garage van Jacques Swaters in Ixelles, bij Spa-Francorchamps. Jacques ontving de auto voor Herman Roosdorp, een Belgisch autocoureur, die hem zou gebruiken in verschillende races in Europa. Nadat hij de auto o.a. op Spa en Zandvoort had ingezet, met één podium als resultaat, werd de 500 Mondial doorgezet naar Simon Maasland. Maasland was een in Voorburg gevestigde importeur van Ferrari die zijn zoon, Hans Maasland, er mee liet racen. Laatstgenoemde behaalde later op toepasselijke wijze een overwinning op Zandvoort, naast een aantal andere zeges.
Vervolgens ging de auto naar verschillende verzamelaars, die de auto regelmatig weer van de hand deden. In totaal is de Mondial maar liefst 18 keer van eigenaar gewisseld, al lijkt dit niets met de prijs te hebben gedaan. Integendeel, de eigenaren hebben hem een rijk leven laten leiden, waardoor hij enorm veel waard is geworden. Door prijzen te winnen op Pebble Beach en meervoudige deelnemer te zijn aan de Mille Miglia, is de auto volgens aanbieder Gooding & Co. minstens 5 miljoen dollar waard.
Tsss en dan zit er niet eens een dak op.
Als je die Jag’s er omheen ziet lijkt het wel een model uit de jaren 30. Die heb ik dan ook liever. Wel een mooi zakcentje voor de huidige eigenaar.
Tssss. en dan kan je nog met de hand de raampjes open zwengelen!
O, wacht ff…
Ik ken nog een S65 AMG met hetzelfde aantal eigenaren….
Wedden dat dit de zuinigste ferarri ooit gebouwd is.
De Dion-as is uitgevonden in 1893 door Charles-Armand Trépardoux, één van de firmanten van De Dion, Bouton & Trépardoux.
Om dat nou modern te noemen….
Twin Spark FTW ?
Normaal gesproken zet ik mijn joker in als ik 18 exen hoor… maar deze wil ik best berijden!
Fijn artikel!
@stolec: Dankjewel! :)
Ik dacht dat een trapauto was zo op de foto af te gaan :-)
Hoe beter het verhaal, hoe beter de prijs! zegt men altijd.
@ghost: Ja, zo gaat dat hier ook met likes
Je vraag is “De exacte reden dat na-oorlogse Ferrari’s er met grote regelmaat zo schitterend uitzien is mij nog altijd onbekend.”. Het antwoord is dat Ferrari de eerste auto in 1940 voorstelde en dat er dus alleen een Ferrari in de oorlog en na de oorlog bestaat.
@healey: mja, beetje lullig geformuleerd van mij. Doelde eigenlijk op het feit dat ik de auto’s die vlak na de oorlog verschenen ware pareltjes zijn, terwijl de auto’s die daarop volgende (in mijn ogen) iets minder mooi zijn.
@ikschrijfookoverautos: toen mochtrn Frua, Michelotti, Stablisimenti Farina, Ghia en Touring ook nog af en toe hun gang gaan. Vanaf de jaren 60 was het eigenlijk alleen nog Pininfarina. Behlave de racewagens als de 250 GTO en de 330P3/4, die ironiwch genoeg tot de mooiste Ferrari’s worden gerekend.
Verdomde, had ik nou maar die 30 miljoen gewonnen of 15 miljoen of iets
Is dát een Ferrari??? Lijkt meer op Vitamientje uit Suske & Wiske
Alle Ferrari’s zijn per definitie naoorlogs. De eerste 2 zijn gebouwd in 1947. De auto’s die daarvoor gebouwd zijn door Enzo Ferrari mochten geen Ferrari heten vanwege verplichtingen aan het alfa Romeo raceteam waar enzo leiding aan gaf en heetten daardoor geen Ferrari bmaar auto avio construzione 125s. Van de 2 Ferrari’s uit 1947 is er geen meer onder ons, van de auto avio construzione wagens is er nog 1 over.
@papa: dit gaat trouwens alleen op als je de tweede wereldoorlog neemt voor de term naoorlogs…
De auto is oorspronkelijk aan een Belgische klant geleverd, maar heeft het stuur op z’n Engels aan de rechterkant. Wat zou daar de gedachte achter zijn geweest?
@Edge: Om hem te racen. Toen was het gebruikelijk om bij een race auto het stuur rechts te doen omdat een race bijna altijd met de klok mee gereden werd en dus de meeste bochten rechts waren. En als je dan aan de rechterkant zat kon je de bocht beter aansnijden en had je daar dus een voordeel mee.
@Edge: zoals hier boven geschreven. Linkt me juist dat dit iets zou zijn geweest wat jij zou moeten weten met al je race kennis.
@kilum: Nja, ik vermoedde het wel maar wist het niet zeker. Wat mij voornamelijk aan het twijfelen bracht, is het feit dat de toerwagens en GT-races van tegenwoordig vrijwel allemaal het stuur links hebben zitten. En dat terwijl de circuits nog altijd voornamelijk met de klok meegaan en het zichtveld ook aanzienlijk kleiner is dankzij de volledige helmen en kleinere ruiten.
Ik dacht aan een Matchbox toen ik het plaatje zag