Prins Albert: “Circuit van Monaco kan flink op de schop”

Niet op de schopstoel, maar wel op de schop.

Geen enkele Grand Prix roept zulke tegenstrijdige emoties op als de Grand Prix van Monaco. Aan de ene kant is de historische race, voor het eerst verreden in 1929, het kroonjuweel op de F1-kalender. De glitz, de glamour, de unieke beelden van de auto’s die door de puissant rijke straten jagen, het spreekt allemaal tot de verbeelding. Nog altijd de meest fameuze analogie over hoe het is om mee te doen in de Grand Prix, komt van Nelson Piquet (senior):

Driving a race here is like flying a helicopter through your living room.

Maar ondanks alle hype, zijn de races zelf in Monaco stiekem vaak saai. Het zwaartepunt van het weekend ligt, zeker als het droog blijft, op zaterdag. De man op pole zit namelijk al met één bil op een stoel bij Prins Albert thuis, voor het ongetwijfeld gastronomisch verantwoorde diner dat traditioneel georganiseerd wordt ter ere van de winnaar van de race.

Tuurlijk, we hebben in het verleden in Monaco ook hele mooie races gezien. In 1955 dook Ascari de plomp in. Check ook de Riva dobberen aan het eind van het filmpje. Mooi.

Later kwam er bijvoorbeeld nog de Grand Prix van 1982, toen verschillende coureurs achter elkaar uitvielen met een gebrek aan peut terwijl ze op weg leken naar de overwinning. De editie van 1984 betekende de definitieve doorbraak van Senna in de F1. Vier jaar later vloog de Brazo iets te dicht bij de zon, toen hij na het vermorzelen van teamgenoot Prost (1,5 seconde sneller in de kwalificatie!) zijn concentratie liet zakken en de McLaren in gewonnen positie tegen de vangrail parkeerde in Portier. In 1996 kregen we dankzij regen de bizarre race die uiteindelijk gewonnen werd door Olivier Panis. Panis startte de race als veertiende, twee plaatsen achter een zekere Jos Verstappen…

Voor al deze mooie races was echter iets nodig dat de race opschudde. Een bak water, een crash, technische malheur, daar moet de Grand Prix het wel een beetje van hebben. Als iedereen zijn auto netjes uit de muur houdt en er verder ook geen gekke dingen gebeuren, dicteert de natuur van het circuit dat de race al snel uitmondt in ’treintje rijden’. Zeker met de brede en downforcetastische auto’s van dit jaar, is het maar de vraag of er überhaupt iemand in slaagt een andere coureur in te halen op de baan.

Voor Liberty Media is dit eigenlijk niet acceptabel. Zij willen circuits waar je niet kan inhalen liefst verspijkeren. Maar, hoe doe je dat in een land waar de baan al het hele grondgebied bestrijkt?

Simpel natuurlijk: je breidt het grondgebied uit! Precies dat is Monaco (toch al) van plan. Er komen steeds meer nieuwe rijken op aarde, dus er is ook meer ruimte nodig op de wereld waar je de belasting kan ontwijken. Zodoende plant het Prinsdom zes hectare grond af te pakken van de zee. Het project is begroot op twee miljard Euro en moet in 2025 voltooid zijn.

Het extra stuk land wordt toegevoegd bij Portier, voor de fameuze tunnel. Senna had dus een vooruitziende blik in 1988 toen hij dacht dat hij daar rechtdoor kon. Prins Albert zegt tegen Forbes dat het zeker een optie is om rekening te houden met een potentiële nieuwe layout van het circuit bij het fabriceren van de aanbouw van zijn ministaatje:

We always look, every once in a while, at different possibilities of extending the track, and certainly something to think about is that we are building the new land extension. There are no plans or anything yet; it is just in the back of all of our minds — people in the Automobile Club but also in the government — that there could be. I am not saying that it will happen necessarily, but at some point we are going to put our minds together and say, how can we not only improve this, but how can we make it a little more exciting by maybe changing the course slightly?

Welke legendarische bocht mogen de Monegasken van jou recreëren op het nieuwe stukje land?