De zoon van Michael Schumacher lijkt iets van de Kampfgeist te missen die zijn vader zo’n onverbeterlijke veelwinnaar maakte.
Er bestaat een mooi telivisiefragment waarin ons Jos en Rekordmeister Michael Schumacher als kersverse vaders praten over de toekomst. De toekomst van hun zonen welteverstaan. Der Michael geeft daarin aan ‘dat wordt nog wat, we hebben tot nu toe nooit onenigheid gehad, maar als die twee tegen elkaar gaan vechten…’. Jos beantwoordt ‘ja dat zou mooi zijn, maar Formule 1 is natuurlijk heel ver weg. Als hij gaat voetballen of tennissen vind ik het ook mooi’.
Inmiddels weten we wat de toekomst bracht. De twee jonge spruiten haalden zowaar beiden de F1. Alleen is Max de nieuwe Michael. En zit Mick dichter in de buurt bij Jos. Vooral als hij nog een comeback maakt, zoals Jos enkele keren deed. Maar dat zit er in principe nog niet in volgend jaar voor de aimabele (huh?) Duitser. Na een jaar aan de zijlijn, heeft Mick namelijk geopteerd voor een avontuur in het WEC bij Alpine. Wellicht vandaar dat hij samen met Esteban Ocon en enkele andere scherp geklede jongelui het nieuwjaar vierde.
Mick zal zijn taken bij Alpine combineren met de reserverol bij Mercedes. Maar daar zal hij alleen in actie komen, als Lewis of George geblesseerd raken. Of wellicht zo gefrustreerd met de W15, dat ze er geen zin meer in hebben. Je weet nooit hoe het loopt. Toch lijkt Mick zich te hebben neergelegd bij de situatie. En misschien ook wel terecht.
De Duitser had bij Haas F1 de pech had dat Putin Oekraïne binnenviel. Daardoor had hij niet langer Mazepin naast zich, die dankzij zijn wanprestaties Mick liet ogen als een megaheld. Naast Kevin Magnussen had hij het een stuk harder te halen. En wat ook niet meehelpt, is dat Micks vervanger Hülkenberg, een halve generatie ouder dan Mick, vervolgens diezelfde Magnussen de oren heeft gewassen afgelopen seizoen. Als we Magnussen nu moeten betitelen als ‘middelmaat’, dan is Mick dus minder dan middelmaat. Mick lijkt zelfbewust:
Na gewerkt te hebben met Lewis en George gedurende een jaar, weet ik nu hoe hoog de lat ligt en hoe ver ik kan komen. En ik heb er geen probleem mee om mijn kennis in de toekomst te delen. Er is geen reden om hier te blijven, niet te racen en op iedereen een achterstand op te lopen. Ik ga liever aan de slag, ergens mee racen en mijn vaardigheden verbeteren. Als er uiteindelijk geen weg terug naar de Formule 1 is, maar dat leidt tot een andere carrière, dan ben ik daar gelukkig mee.
Mick Schumacher, reële Germaan
Weinig spelden tussen te krijgen dus. Of…is dit dan ook net dat gebrek aan Kampfgeist dat Micks vader wel had, omdat hij de luxe niet had om het heilige moeten niet te hebben? Laat het weten, in de comments!
Eerder het hebben van realiteitszin dan het niet hebben van Kampfgeist.
Hij heeft natuurlijk groot gelijk dat hij het racen kiest boven het niet racen.
Er is nog meer in de racerij dan alleen formule 1. En mocht er toch ooit nog een aanbieding uit de formule 1 komen dan zou ik eerst heel goed nadenken als ik Mick was. Het is namelijk niet erg aannemelijk dat je bij een tweede kans wel slaagt. Aangezien hij over realiteitszin beschikt neem ik aan dat het wel goed met hem komt.
Als ik dit lees “Na gewerkt te hebben met Lewis en George gedurende een jaar, weet ik nu hoe hoog de lat ligt en hoe ver ik kan komen…” zou het wel eens zo kunnen zijn dat hij beseft dat hij dit niveau nooit kan halen. Want Lewis en George zijn van een nog veel hoger niveau dan de Magnussen waar hij niet tegen op kon.