Make Canada Great again!
Soms is een concept niet meer levensvatbaar in de autowereld. Dat is een welhaast natuurlijke evolutie. Er komen nieuwe merken, nieuwe technieken en nieuwe carrosserievarianten bij. Daarbij sterven er ook een hoop merken, technieken en carrosserievarianten. Dat is zonde, want in sommige gevallen hebben we het over ware legendes, zoals de Mercedes-Benz SL. Dat concept is echter niet meer levensvatbaar anno 2019. Omdat Mercedes voldoende financiële reserves heeft en voldoende andere modellen om de botten mee te spekken, houden ze de auto symbolisch ‘in productie’.
Dat is iets wat Chevrolet niet kan en kon doen, zeker niet voor de thuismarkt. Als een model niet aanslaat, wordt deze zeer snel uit productie genomen. Dat is zonde, want in sommige gevallen betreft het een iconisch model, zoals de Monte Carlo. Die naam is ten eerste zeer misplaatst: grote kans dat er nog nooit een Chevrolet Monte Carlo in Monte Carlo is geweest. Qua looks zou het nog wel kunnen: de Chevy Monte Carlo was al vanaf het begin (1970) een bijzonder stijlvolle auto geweest.
Omdat de Monte Carlo met name een stijlicoon was en niet zozeer een sportauto of muscle car, wist de Monte Carlo als een van de weinigen de jaren ’70 en ’80 te overleven. Niet dat Monte Carlo’s langzaam waren, maar niemand kocht er eentje voor de absolute snelheid, Een Monte Carlo was betaalbaar, luxe en fraai. De auto zag er véél duurder uit dan dat ‘ie was, mede dankzij de eenvoudige techniek van General Motors. Dus toen alle motoren na 1974 in de VS werden gecastreerd na de oliecrisis, bleef de Monte Carlo de Monte Carlo.
Na vier generaties kwam de optie om een Chevrolet Monte Carlo te bestellen te vervallen. De laatste exemplaren werden in 1987 gebouwd en in 1988 verkocht. Het model bleek telkens minder populair te worden, dit terwijl de Camaro wel gretig aftrok vond. Dat was overigens wel een andere auto. De Camaro was krapper, veel meer op prestaties gericht en sportiever om te rijden.
Het gemis van een Monte Carlo was dus wel degelijk aanwezig bij de Amerikaanse dealers. In 1991 was er eventjes hoop toen GM de Chevrolet Monte Carlo Concept (afbeelding boven) onthulde. Een ranke, slanke coupé. Geen enkele lijn was recht, geheel naar het modebeeld van de jaren ’90. Mede daardoor krijgt Chevrolet toch weer inspiratie en maakt de Monte Carlo een comeback, ditmaal als coupé variant van de Lumina sedan. Eigenlijk was de Monte Carlo in de jaren ’90 al een soort crossover: de auto hield het midden tussen een coupé en een tweedeurs sedan. De Monte Carlo was er in twee smaakjes: een Monte Carlo LS met 3.1 liter V6 of een sportievere Monte Carlo Z34 (afbeelding onder), voorzien van een 3,4 liter V6 en dik 200 paarden onder de kap.
Aanvankelijk verkocht de Monte Carlo helemaal niet verkeerd. Het eerste jaar weren er 100.000 van verkocht. In de jaren daarna verkocht Chevrolet er zo’n 70.000 per jaar van. Het was geen slechte auto, maar niet echt een ‘Monte Carlo’. De auto was veel te braaf gestileerd en onderscheid zich te weinig van de Lumina sedan. Voor modeljaar 2000 maakte Chevrolet echt werk van de nieuwste Monte Carlo.
Het ontwerp van de auto was absoluut niet saai te noemen. Mooi is iets anders. Het leek wel alsof er vier ontwerpers mee bezig waren. De voorkant en achterkant passen niet helemaal bij elkaar, het zijaanzicht is eveneens niet in harmonie. De Monte Carlo is een ramp voor fotografen, er is namelijk geen hoek vanwaar de auto echt mooi te noemen is. Overigens was er één hoofdontwerper verantwoordelijk voor de Monte Carlo: Wayne Cherry.
De Monte Carlo was louter leverbaar met zescilinders. Naar goed Amerikaans gebruik waren die lekker groot qua inhoud: een 3.4 liter was de instapper. Deze leverde zo’n 180 pk en 280 Nm. Het topmodel was de Monte Carlo SS. Deze was met een 3.8 liter V6 (de ‘L36’) niet eens zoveel sterker. Niet dat 200 pk en 305 Nm echt weinig is, maar in 2000 stelde het niet zoveel meer voor. Vanaf modeljaar 2004 veranderde het een beetje: de SS kreeg standaard een supercharger gemonteerd op de V6. Deze leverde 240 pk, maar het koppel was het meest welkom. Dat was met 380 Nm veel hoger en bovendien beter beschikbaar bij lagere toerentallen. Eindelijk was de Monte Carlo SS zo snel als ‘ie eruit zag.
We kunnen de Monte Carlo niet behandelen zónder NASCAR te noemen. De Monte Carlo is namelijk onlosmakelijk verbonden met deze populaire vorm van autosport. Ondanks dat ze in niets lijken op de straatauto’s, waren de NASCAR-racers gebaseerd op de Monte Carlo en droegen ze ook die naam. Dat was ook goed voor de marketingmachine, want het leidde tot een stortvloed aan speciale uitvoeringen, om coureurs als Dale Earnhardt, Jeff Gordon en Tony Stewart in het zonnetje te zetten. Ook leverde Chevrolet met de Monte Carlo diverse ‘Pace Cars’.
Het zag er naar uit dat Chevrolet weer de stekker uit de Monte Carlo ging trekker. Het laatste jaar zakten de verkopen erg in. Gelukkig kreeg de auto nog één keer een kans. Eind 2005 kwam er namelijk een nieuwe Monte Carlo. In technisch opzicht was het een doorontwikkeling, maar het uiterlijk was compleet nieuw, evenals de motoren. De Monte Carlo was eindelijk uitgegroeid tot wat het moest zijn.
De auto was nog steeds herkenbaar, maar nu zowaar fraai te noemen. Ondanks dat vermogen nooit de USP is geweest van de Monte Carlo, waren de extra paarden welkom. De instap V6 was nu 3.5 liter groot en levert 210 pk en bijna 300 Nm. Voorlopige topper is de ‘LZ9’, een 3.9 liter V6 met dik 240 pk en bijna 330 Nm. Voor ons Europeanen zijn dit behoorlijke getallen, maar voor een Amerikaan is het net voldoende om mee te komen met het verkeer.
Maar de versie die je wilde was de Monte Carlo SS. Speciaal voor dit model werd de V6 vervangen door een LS4 V8. Ondank de inhoud van 5.3 liter was dit níet de Vortec V8. De LS4 was voorzien van een aluminium kop, bij de Vortec is deze nog van gietijzer. In feite was het blok gelieerd aan de Bekende LS6-III V8 uit de Corvette. Het blok werd wel aangepakt om nóg compacter te zijn.
Jazeker, de V8 was erg klein. De motor had slechts twee kleppen per cilinder en één centrale nokkenas. De motor werd overdwars in het vooronder gelegd en dreef via een verstevigde viertraps automaat de krachten (dik 300 pk en 320 Nm) af aan de voorwielen. Het was overigens geen ouderwetse motor: dankzij cilinderuitschakeling was de SS verrassend zuinig. De Monte Carlo SS was een behoorlijke flop. De verkoopcijfers holden achteruit. In 2006 werden er slechts 32.500 van gebouwd in Canada, in 2007 zakte dat cijfer in naar amper 10.000 exemplaren.
De reden ervoor is vrij simpel. Ford had het recept van een Amerikaanse Coupe verbeterd met de Mustang. Door die auto speelde de Monte Carlo een rol in de marge. Stiekem was de Monte Carlo veel beter dan de Mustang. De motor was prettiger. Zeker bij lage toerentallen was de motor stil en soepel. De wegligging was niet spannend, maar bijzonder stabiel, zeker op hogere snelheden. De Monte Carlo SS werd zeer compleet afgeleverd, er waren eigenlijk geen opties mogelijk. Ja, door de voorwielaandrijving en het ontbreken van een sper had je niets te zoeken op een circuit, maar daar was de Monte Carlo SS ook totaal niet voor bedoeld, ondanks de meer dan adequate remmen.
De Monte Carlo SS was namelijk een waanzinnig fijne auto. De zitpositie was uitsekend. Dankzij die gekke layout, was de auto verrassend ruim. Ondanks de spotprijs die Chevrolet ervoor voor vroeg, kreeg je een auto van 5 meter. Het was een van de weinige coupé’s waarbij je achterin behoorlijk goed kon zitten. Ja, het interieur was niet op het niveau van een Mercedes-Benz CLK of Audi A5. Daar was echter de prijs ook naar, want voor minder dan 28.000 dollar stond er wel een lap auto met een V8 voor de deur. Bij de concurrentie had je een kleinere auto die 20.000 dollar en dan moest je het doen met een amechtige viercilinder. Fraaie auto’s met een dikke V8 voor een dumpprijs: er is tegenwoordig geen markt meer voor. We moeten accepteren dat we in andere tijden leven en verder gaan.
Nog nooit van gehoort
@supercarboy: en jij noemt jezelf supercarboy?
@str8six: Dit is dan ook geen supercar…
@johnhert: mag toch veronderstellen dat als je een beetje verstand hebt van auto’s de wel bekend bent met de Monte Carlo SS? Ongeacht of t een “supercar” is.
@str8six: veel kinderen Interesseren zich alleen maar in nieuw spul, geen gevoel aan nostalgie bij de huidige generatie
In het artikel staat: ‘Geen enkele lijn was recht, geheel naar het modebeeld van de jaren ’90’, toch zie ik echt een lange rechte lijn van voor naar achteren lopen. In Mexico waar ik regelmatig kom zie ik ze nog weleens rijden. Verweerde koplampen, afbladderende lak van zowel motorkap, bumpers en lichtmetalen velgen maar blijvend werkende techniek; ook na 300.000+ miles(!). De kwaliteit van de Amerikaanse auto industrie in de jaren 90.
Quote: ‘Na vier generaties kwam de optie om een Chevrolet Monte Carlo te bestellen te vervallen’. Toen ze zijn gestart met de ‘rondere’ modellen is ie er mijn inziens niet beter op geworden..
Dit is 1vd eerste specials waarbij ik niet meteen op de diverse occasionsites speur naar de huidige prijzen…. wat een gedrocht
@alassad: het heeft ook weinig zin, aangezien er een handje vol in Europa te koop staan.
Ik vind het een top auto. Kan mij nog begin 2000s herinneren, zag ze zo nu en dan in Rusland rijden.
Het 2005 model vind in verreweg het mooist.
Leuk verhaal over een hier vrijwel onbekende auto. Ik vind dat Amerikanen lange tijd veel charmes hebben gehad. Veel van de Amerikaanse autio’s van de vroege de jaren ’20 af tot halverwege de jaren ’60 waren leuk om te zijn. Jammer dat veel merken in die periode ook het loodje hebben gelegd. Niet alleen topmerken als Duesenberg, maar ook Hudson en Nash zijn kopje onder gegaan.
En ondertussen bouwden ze down under bij Holden de fantastische Monaro coupé. Begrijp echt niet dat General Motors dat ontwerp niet gewoon heeft gebruikt voor de Monte Carlo.
@moveyourmind: Je hebt wel een punt, maar de Monaro is echt iets anders dan de Monte Carlo.
De Monaro zou hier onder de vlag van Buick (Opel/Vauxhall) verkocht kunnen worden…. En dan wordt het wel weer een zielig autootje..
@slowland: in GB kon je effectief de Vauxhall Monaro kopen met de LS2 6 liter V8 met 404pk, en iets later zelfs een lokaal getunede versie VXR500 met 505 pk door een extra supercharger ?. https://www.autoblog.nl/archive/2007/09/23/fifth-gear-doet-de-vauxhall-monaro-vxr-500
@moveyourmind: De Holden Monaro werd in de VS geleverd als Pontiac GTO. Daarom dus…
@moveyourmind: die is ook verkocht onder de naam pontiac gto.
Gaaf stukkie weer! Meer liefde voor Amerikaanse auto’s is altijd welkom!
Die V6 werd ook in div. andere GM FWD sedans gebruikt. Zijn heel simpel te tunen, andere pully op de supercharger en je hebt zo 300pk. Jammer van de fwd en ik vind het geen mooie auto. Je koopt ze voor een appel en een ei in de US.
Hij heeft wel wat, tot ik las dat het een FWD auto is. Nee dankje…
@racerx: precies. Duidelijk niet premium.
@jaapiyo: als dat me iets zou boeien had ik ‘m sowieso niet interessant gevonden…
Leuk hoor!!
Grafleluuk en vooral hard rechtuit …
De appeal die deze auto heeft is dat het een exoot is voor ons. Maar op het moment dat ‘ie bij de dealers had gestaan zou dat direct verdwenen zijn. Eigenlijk gewoon een grafhok met FWD en een hele lange kofferbak. Leuk dat het bestaat maar dan liever voor iemand anders.
Bij de concurrentie had je een kleinere auto die 20.000 dollar en dan moest je het doen met een amechtige viercilinder. Deze zin mist een werkwoord. En je trekt ergens de stekker uit ipv eruit steken (zie ergens in het midden van de tekst (. Ontopic: is de wagen in Tokyo Drift in de openinsscene tegen de Viper racet niet ook een Monte Carlo?
@risl: Jup, eind jaren 60 model.
Altijd een draak van een auto gevonden. Vooral de laatste generatie. FWD, de neus van de zaaddodende Impala en zelfs als “supersport” behoorlijk langzaam. Dit is een van de illustere Amerikaanse modellen die ik niet zal missen. Iets wat eerder in Las Vegas thuishoort dan in Monte Carlo.
Eigenlijk lukt het zelden of nooit om een model maar uit te blijven melken.
De Toronado, de Riviera, de Impala, de le Mans, de Firebird, de Eldorado; uiteindelijk zijn het schimmen van ooit iconische namen en is men onderweg ‘de idee’ verloren.
Die laatste generatie associeer ik op de een of andere manier met Liberace. Dat slaat wellicht nergens op, maar het is geen goed teken…
@willeme: “Het zag er naar uit dat Chevrolet weer de stekker uit de Monte Carlo ging steken.”
Je steekt de stekker niet ergens uit, je trekt hem ergens uit.
Verder weer een leuk artikel. ?
@rollingstoned: Hahaha, je hebt helemaal gelijk. Als fervent Jolande Sap aanhanger mag dit niet misgaan, natuurlijk ;-)
Ik vind ’t een beetje een 4rd generatie Honda Prelude, maar dan 1 waarbij ze mondeling hebben uitgelegd hoe die eruit moest komen te zien (met een Japanse/Engelse vertaler d’r tussen..)
Ja gaaf! Dit was mijn eerste auto, tijdens een studentenjaar in de VS. Voor $550 aangeschaft: een goudkleurige Monte Carlo 1977, met dubbele koplampen. Het ’three fifty block’ met 8 cilinder waar zowat de hele VS mee reed toentertijd. Echt geweldige herinneringen aan. Je startte de motor, hoorde niets totdat je even een dot gas gaf. Boven de 85MPH leek het alsof je zweefde, but not in a good way. Linke auto’s die oude Amerikanen. Voor enkele tientallen dollars een specifiek kenteken gekocht met een Hollands studentikoos woord en gaan met die banaan. Heel soms zie ik er in NL eentje rijden en tot mijn verbazing zag ik uit die periode (eind ’70-er jaren) in de VS de laatste keren heel, heel weinig rijden. Zij hebben ook aan het milieu gedacht met het ‘Cash for Clunkers’ programma, waarmee je $3000 kreeg als je je oude sloep verving. Dat heeft heel veel moois verwoest. Het loonde in Europa meer om die oude sloepen rijdend te houden, denk ik.
@willeme:
“De LS4 was voorzien van een aluminium kop, bij de Vortec is deze nog van gietijzer. “
Een V8 heeft 2 cilinderkoppen.
@hallokroket: klopt. Drie keer raden van welk materiaal ze gemaakt zijn ;-).
@willeme:
Hangt er vanaf of het een LS4 of een Vortec betreft…
@hallokroket: Je kan drie keer raden …
@willeme:
Als er maar 2 mogelijkheden zijn dan hoef ik eigenlijk maar 1 keer te raden.
Op AB leer je elke dag wat bij!
Aan de ene kant heeft het wel wat, aan de andere kant is het eigenlijk ook gewoon een lelijke auto met een plastic interieur. Ik snap dus op zich wel dat men liever een ’trage’ A5 koopt welke wel fijn is om naar te kijken.