Top 10: open Maserati’s van na 1990

Tien maal een open Maserati. We nemen ze met je door!

Afgelopen week kwam de Maserati MC20 Cielo uit. Een heugelijke gebeurtenis: eindelijk weer een Maserati cabrio!. Dat heeft eventjes geduurd. De Maserati MC20 Cielo is precies het type auto dat Maserati nodig heeft. Het is in elk geval een beeldschone auto waarmee we maar wat graag een roadtrip zouden maken.

Een Maserati met open dak klopt ergens gewoon helemaal. Met een Maserati wil je juist iets meer relaxed rijden dan met een Ferrari of Lamborghini. Mede daarom hebben we op deze maandagavond een lijstje met open Maserati’s geselecteerd voor je.

Voor nu kijken we naar de cabrio’s van ná 1990. De reden is vrij simpel: klassieke Maserati cabrio’s zijn dermate gaaf dat we daar voldoende tijd aan moeten besteden. De minstens zo fraaie klassiekers gaan we straks nog even onder de aandacht brengen.

Chrysler TC by Maserati

1990

We beginnen meteen met iets aparts. De auto komt uit de vrijage tussen Lee Iacocca en Alejandro De Tomaso. Daarom heeft de De Tomaso Pantera een Ford-motor (Iacocca werkte destijds voor Ford. In de jaren ’80 moest Iacocca Chrysler uit het slop trekken, terwijl De Tomaso eigenaar was van Maserati. Die samenwerking zorgde voor de Chrysler TC by Maserati.

In het begin was deze voorzien van een 2.2 viercilinder (met turbo, dat wel), maar de laatste twee modeljaren kon je ook een 3.0 V6 kiezen van Mitsubishi. De topversie met 200 pk had ook een 2.2 Turbo. Maar, dan met een kop van Cosworth, zuigers van Mahle, nokkenassen van Crane Cams. Dat werd dan ten slotte in Italië door Maserati gebouwd.

Ondanks dat de auto op een Chrysler LeBaron leek, stond de auto op een ingekort Daytona-platform (het zogenaamde K-Platform). Het koetswerk werd gebouwd door Innocenti en de wielen kwamen bij Fondmetal vandaan. Kortom, dat uitbesteden was hartstikke duur. Het werd daardoor uiteindelijk een flop. In totaal werden er zo’n 7.300 van verkocht voor prijzen tussen de 33 en 40 mille. Balen, want het kostte Chrysler 80.000 dollar om zo’n auto te produceren.

Maserati Spyder III (AM333)

1991

Maserati lijkt in sommige opzichten wel op Jaguar. In veel gevallen worden de modellen namelijk beter naarmate de tijd vordert. De Maserati Biturbo Spyder was niet al te best. De auto combineerde de uitstraling van een BMW-kopie met de onderhoudskosten van een exoot. Precies verkeerd om. Echter, de Spyder II (de naam Biturbo ervoor verviel) was een hele stap voorwaarts. Met de Spyder III, wederom getekend door Gandini, zetten ze een nog betere open Maserati neer.

Zowel qua uiterlijk als qua techniek. De 2.0 V6 biturbo was goed voor 245 pk, echter was deze alleen voor Italië. De rest van de wereld kreeg de oude 2.8 V6 turbo met 18 kleppen in totaal en twee nokkenassen in plaats van 4. Qua uiterlijk was deze Spyder III voorzien van de 16 inch velgen, sperdifferentieel, nieuwe motorkap en de kenmerkende spoiler voor de voorruit.

Maserati Opac Spider

1992

De Maserati Spyder begon zijn carrière als nogal brakke Biturbo, maar dankzij enkele facelifts van Marcello Gandini en technologische verbeteringen was het een knappe auto. De Opac Spyder is de auto die de volgende stap had kunnen zijn. OPAC is een bedrijf uit Turijn dat zich richte op hardtops en cabriolet-conversies. De Maserati Opac Spider heeft een uniek koetswerk, met dezelfde ‘hardpoints’.

Desondanks toont de open Maserati compleet anders. Ook in technisch opzicht is het een doorontwikkeling, want de Opac Spider heeft de 3.2 liter V8 biturbo uit de Shamal onder de kap. In eerste instantie had deze auto Audi-achterlichten (check hier het lampen artikel van @Loek!), later kreeg ‘ie ronde achterlichten. Er zijn slechts enkele exemplaren van gebouwd.

Maserati Barchetta Stradale

1992

We maken graag grappen over Maserati biturbo-motoren omdat ze episch onbetrouwbaar en nodeloos gecompliceerd waren. Maar we vergeten iets te snel dat ze ook bijzonder krachtig konden zijn. Helaas werden ze niet vaak gebruikt in sportwagens. Dan bedoelen we niet zozeer een Ghibli, Karif of Spyder, maar een échte sportwagen. De Barchetta was zo’n idee voor een ultra-strakke open Maserati. Een buizenframe met koolstofvezel-composiet koetswerk moest zorgen voor een laag gewicht.

Dat lukte, want met 775 kg was het een lichtgewicht. De motor – een 2.0 V6 Biturbo – werd licht gekieteld tot 315 pk. Voor een perfecte wegligging werd bij de ophanging gebruik gemaakt van ‘F1-technieken’. Maserati heeft gekeken om de auto te homologeren voor straatgebruik, maar dat mislukte jammerlijk.

Maserati MC12 (M144S)

2004

Dit is een beetje vals spelen, want de Maserati MC12 is geen cabriolet in de traditionele zin van het woord. Het is meer een supercar met een targadakje, maar wel een open Maserati. Dus komt ‘ie in dit lijstje!. De MC12 was de Maserati-versie van de Ferrari Enzo. Omdat het geen ‘echte’ Ferrari was, had de MC12 minder vermogen, een hoger gewicht en een iets prettiger prijskaartje.

Om de klanten aan te spreken, was er een dakje dat uitneembaar was. Puristen willen een hardtop met handbak, maar een cabrio met automaat is wat de betalende klant wil. De auto bleek op de Nordschleife sneller te zijn dan de Enzo, aangezien de auto als een enorme vleugel fungeert en minder tricky is dan die voornoemde Enzo.

Maserati GranSport Spyder (M138)

2006

Ook de Maserati Spyder was niet in een keer perfect. Het idee was dat Ferrari Ferrari mocht zijn, en dat Maserati een soort Italiaanse Jaguar werd. Maar met de engineers van Maserati en motoren van Ferrari leverde dat bijzondere resultaten op. De Coupé en Spyder waren ‘comfortabel en relaxed’ afgesteld, terwijl er een volbloed temperamentvolle V8 onder de kap lag.

De door Frank Stephenson getekende GranSport en GranSport Spyder waren al een heel stuk beter. Sportiever, strakker en dynamischer zonder dat het comfort er echt onder leed. Er zijn 472 stuks van de open Maserati GranSport Spyder gebouwd en allemaal zijn ze geweldig.

Maserati GranCabrio Sport (M145)

2017

De Maserati GranCabrio is een van de mooiste vierzits cabriolets ooit gebouwd. In principe was de eerste de mooiste. Daarna ging Maserati over op sportievere edities. Heel erg gaaf, maar het paste niet echt bij de auto. Het klinkt vreemd, maar de Maserati GranCabrio Sport was de minst sportieve die je in 2017 kon krijgen. In 2017 werden de GranTurismo en GranCabrio voor de laatste keer gladgetrokken.

Er is een MC met grote spoilers, dikke bumpers en luchthappers, maar laat die lekker links liggen en ga voor de veel meer ingetogen Sport. Zolang je er zelf maar van geniet, toch? Qua motor maakt het nauwelijks uit, ook in de Sport heb je die goddelijke 4.7 V8.

Touring Sciàdipersia Cabriolet (M145)

2019

Technisch gezien is dit een open Maserati, alhoewel je ‘m bij Touring moest bestellen. Er zijn een groot aantal varianten geweest van de Maserati GranCabrio. Het nadeel is dat Maserati bijna altijd de sportieve kant op ging. Dat was met de GranSport Spyder een goede keuze. Die had ten opzichte van de coupé een kortere wielbasis en was een tweezitter.

De GranCabrio was een vijf meter lange vierzitter. Kun je dan niet beter een comfortabel en exclusief slagschip er van maken Bij Carrozzeria Touring begrepen ze het wel en bouwden ze op basis van de GranTurismo de Sciàdipersia. Daar was ook een open versie van. Er zijn 15 Sciàdipersia’s gebouwd, een coupé en 14 cabrio’s.

Maserati MC20 Cielo (M240)

2022

De nieuwste aanwinst. Mensen vragen ze zich af waarom Maserati nu een supercar met verbrandingsmotor lanceert. Die mensen verdoen hun tijd. Net als de Honda NSX, Alpine A110, Alfa Romeo 4C en elke Lotus moeten we niet om het bestaansrecht vragen, maar blij zijn dat ‘ie er is.

Wellicht dat de MC20 als Cielo beter uit de verf komt dan de dichte variant. Niet dat die laatste slecht is, maar de markt is behoorlijk verzadigd met dikke coupé’s. Vaak werken Maserati’s als cabrio net eventjes wat beter. Een open Maserati is meer voor levensgenieters en fijnproevers dan voor aspirant-coureurs.

Zagato Mostro Barchetta

2022

Alsof de duvel ermee speelt. Na de MC20 Cielo komt Zagato met dit monster op de proppen. Er staat Maserati op, dus staat de auto in dit overzicht. De basis is echter niet een Maserati, maar een Gillet Vertigo. Je weet wel, zo’n Belgische supercar.

De motor is afkomstig van Maserati: een 4.2 liter V8 met 400 pk, alhoewel de bizar sterke Nettuno V6 ook te bestellen is. Mede dankzij het koolstofvezel koetswerk is het gewicht erg laag: zo’n 1.200 kilogram. Nadeel? De Zagato Mostro Barchetta kost een miljoen euro.

Meer lezen? De 11 coolste moderne Cabrio’s op een rij!