12 redenen waarom Donkervoort briljant is

Het verschil is bizar tegenwoordig.

Hiep Hiep Hoera! Joop Donkervoort is 70 jaar! Dat moet absoluut gevierd worden. Joop Donkervoort is namelijk het grote voorbeeld van de Nederlandse autoindustrie. Het zal niet de eerste keer zijn dat een fabrikant van kleine en bijzondere sportwagens over de kop gaat, maar daar is bij Donkervoort absoluut geen sprake van.

Wellicht omdat het in eerste instantie techneuten en liefhebbers zijn. Dat is vaak een betere combinatie dan visionairs met dollartekens in de ogen. De eerste auto van Joop Donkervoort was de Donkervoort S8, de naam was niet toevallig gekozen. In feite was het een doorontwikkeling van de Lotus Seven. Maar in de tussentijd is Donkervoort zo veel meer dan dat. Daarom voor vandaag een overzicht van andere bedrijven die zich ook bezighouden met het concept van de Seven. Let wel, het is slechts een greep. Het aantal kitcar-fabrikanten is bijna ontelbaar. Deze 12 dienen slechts om een beeld te geven van het spectrum waarin Donkervoort zich bevindt. Wel, eigenlijk bevond, want het contrast is enorm. Hier komen ze:

1979: Lotus Seven
In dit artikel kun je alles lezen over de allereerste Lotus Seven. Belangrijker voor dit artikel is de laatste Lotus Super Seven. Er zijn in totaal vier ‘series’ van de Lotus Seven geweest. Je kon de auto bestellen als kitcar of als complete auto. Daarom moet je bij een bestelling van een Seven in kitcar vorm altijd vragen: “What’s in the box???“.

Verwarrend genoeg kon je bij de Lotus dealer Caterham ook een Seven bestellen, maar was dat de Series 3. De Series 4 had een kenmerkend glasvezel koetswerk met wat vierkantere lijnen dan de Series 3. Ondanks dat de Series 4 officieel tot 1973 in productie is gebleven, werd de laatste Series 4 in elkaar geschroefd in 1979. Niet in Engeland, maar Nieuw-Zeeland.

1997: Hauser H1
De Autoindustrie in Nederland is aanzienlijk levendiger dan die in Zwitserland, waar het écht op een laag pitje staat. Meestal moeten we wachten op een bevlieging van Rinspeed of Sbarro. Gelukkig was door ook nog Hauser. Deze excentrieke Zwitser bedacht namelijk de H1. Net als Donkervoort wilde hij het Seven-concept naar een hoger plan tillen. Dat deed hij met gebruik van BMW techniek, er waren diverse zes-in-lijn motoren verkrijgbaar tussen de 2.8 en 3.2 liter. Het nadeel daarvan was dat er grote remmen op moesten, dus grotere wielen, dus grotere banden. En een zwaarder onderstel. Uiteindelijk woog de Hauser zo ongeveer 900 kilogram, wat op zich nog best laag is, met niet voor dit type auto. Op zijn gemakje heeft Hauser er in 14 jaar tijd een handjevol van gebouwd.

2000: Mitsuoka Zero One
Een van de leukste automerken ter wereld is Mitsuoka. Bij het sympathieke Japanse merk gaat het niet om de snelste auto of het meeste vermogen. nee, bij een Mitsuoka gaat het om de meeste lol, zonder je rijbewijs direct kwijt te raken. Hun eerste wapenfeit was de Zero One, een directe afgeleide van de Lotus Seven. Onder de kap vond je een heel modale 1.8 viercilinder met 130 pk. De Zero One bleef tot 2000 in productie, daarna ging Mitsuoka verder met de meest bijzondere projecten.

2003: Superformance S1 Roadster
Superformance is een van de gaafste bedrijven ter wereld. Wat ze in principe doen is het maken van replica’s van de meest iconische auto’s zoals de Shelby Cobra en Ford GT40. Vaak is de kwaliteit zelfs hoger en het resultaat beter dan bij het origineel. Ook dit bedrijf is begonnen met het maken van Lotus Seven achtige auto’s. De S1 Roadster heeft (uiteraard) een Ford-motorblok onder de kap, ditmaal een goed gemasseerde 2.0 Zetec die 175 paarden loslaat op de achteras. Dankzij het leeggewicht van 635 kg heb je daar méér dan genoeg aan. Er zijn er in totaal 56 van gebouwd, waarvan 53 voor klanten. Tegenwoordig is Superformance ook Caterham dealer, waardoor ze niet meer zelf het wiel hoeven uit te vinden.

2004: Elfin Clubman MS8
Meer vermogen in een kleine lichte auto. Je zou het niet zo snel zeggen, maar in Australië en Nieuw-Zeeland struikel je er bijna over. Veel autoliefhebbers hebben daar zo’n projectje in de garage staan. In sommige gevallen is het resultaat heel erg treurig, maar meestal is het vrij heftig. Naast de normale modellen zie je ook veel kitkars met basale Commodore techniek. Die auto’s rijden daar immers veel rond, dus onderdelen zat. De Elfin Clubman MS8 (er was ook een bekendere Streamliner) combineerde die twee. Het is een volgevreten Seven achtige, maar dat komt dus door de gebruikte techniek. Onder de kap vinden we namelijk een 5.7 liter V8 met meer dan 300 pk.

2005: Dax Rush V8
Dax is een van de grotere leveranciers van snelle Sevens. Ze bouwen enkel de onderdelen, je zal zelf moeten zorgen voor een functionerende aandrijflijn en twee rechterhanden. De keuze uit motoren die je passend kunt maken zijn echter briljant. Het begint met de gewone en betaalbare motoren van Rover, Vauxhall en natuurlijk Ford. Maar een V8 is echter mogelijk. Dan krijg je een Rover V8. Nu leveren die standaard niet zo heel vermogen, maar extra power is eenvoudig eruit te halen. Zeker als het blok er toch nog ingebouwd moet worden, kun je zorgen voor betere nokkenassen, andere krukas en wat andere upgrades zodat je meteen een pk’tje of 250 tot 300 tot je beschikking hebt.

2008: IFR Aspid Supersport
Deze creatie lijkt misschien nog het meest op die van Donkervoort. IFR is een Spaans merk en het was hun overtuiging dat met moderne technieken het Super Seven niveau veel verder naar boven gebracht kan worden, een beetje zoals Donkervoort dus. Net als de Donkervoort GT was de IFR Aspid Supersport een coupé. De koets werd vervaardigd uit koolstofvezel. Onder de kap lag de F20C-vierclinder uit de Honda S2000, die mede dankzij een supercharger goed was voor meer dan 400 pk. De Aspid site is nog altijd in de lucht, maar of ze daadwerkelijk auto’s bouwen: geen idee.

2010: Aries Locost Seven
De meeste fabrikanten zijn telkens meer de grenzen van het Seven concept gaan opzoeken. Meer vermogen en exotischere techniek. Dit zorgt er wel voor dat de ze een stuk duurder zijn en de grens veel verder komt te liggen. Precies wat níet de bedoeling was volgens Chapman. Aries wordt gerund door een stel autogekken die zich bezighouden met autoracen en kitcars bouwen, waaronder de Locost. Voorheen maakte men veel gebruik van Ford Sierra techniek. Helaas zijn die auto’s bijna niet meer te vinden. Daardoor is de huidige lijn gebaseerd op de Mazda MX-5. Aangezien die origami-skelters roesten als een malle, is het eenvoudig om goede motoren, transmissie en assen te vinden. Of je bespaart jezelf de moeite en koopt een nette MX-5, natuurlijk.

2013: Irmscher Roadster Sport Turbo 45
Irmscher is een bedrijf waar we tegenwoordig veel te weinig van horen. Voorheen was het een legendarische naam als het aankwam op raceauto’s, rallyauto’s, getunede Opels, snelle Renaults en zelfs een heuse eigen sportwagen. In dit geval was dat de Irmscher Seven. Het recept was natuurlijk heel simpel: een eenvoudig chassis met bekende Opel techniek. Maximale lol en lage onderhoudskosten gegerandeerd! De snelste variant was de Roadster Sport Turbo 45. Wederom opgebouwd uit Opel-onderdelen, maar dan voorzien van de nodige tuning. De tweeliter motor levert 265 pk en 400 Nm. Meer dan voldoende om in minder dan 4 seconden naar de 100 km/u te sprinten.

2016: Westfield Sport 250
In het Verenigd Koninkrijk zijn er twee grote fabrikanten als het aankomt op Lotus Seven derivaten. Caterham is de bekendste, maar Westfeild is absoluut de nummer 2. Bij Westfield kun je alle kanten op, van een MX-5 met Seven koets tot een vuurspuwende SEiGHT met dikke V8 en sidepipes. Een goed tussenmodel is de Sport 250. Deze heb je vanaf 29 mille in ponden als je hem zelf gaat bouwen, anders ben je 33.500 pond kwijt. In technisch opzicht zit er veel Focus ST-techniek in, dus ook diens 2.0 EcoBoost motor met 252 pk, deze wordt gekoppeld aan een vijfbak uit de eerdergenoemde MX-5. Volgens Westfield heb je ‘m in 120 uur zelf gebouwd.

Birkin S3 180 XS ’16
Wie weleens in een Caterham of Westfield heeft gezeten, zal het zijn opgevallen dat ze erg krap zijn. Nu zijn daar diverse oplossingen voor. De naam van de Birkin S3 XS is heel erg misleidend, want de XS is niet extra small, maar juist een stuk breder om zo ook de moderne medemens te kunnen vervoeren. Ondanks het feit dat deze variant relatief recent geïntroduceerd is, is het nog echt een oldschool interpretatie van het concept. Dus een overbekende Ford tweeliter (zonder turbo) met enkele tweaks, waardoor deze dik 170 pk kan leveren.

2016: Caterham Seven 620 S
In principe konden we met gemak dit artikel aan Caterham wijden als het gaat om bijzondere projecten op basis van de Seven. Wellicht interessant voor een latere Special. Het gamma van de Caterham Super Seven is enorm omvangrijk. Het begint bij een klassiek uitziende Classic en rijkt to de 620 S. Die 620 staat voor het aantal pk’s per 1.000 kilogram. De 620 S is speciaal ontwikkeld voor de openbare weg. De 620 R was net even een paar tandjes te heftig. Maak je overigens geen zorgen, dankzij de 2.0 Duratec Ford motor plus mechanische compressor ben je met 310 pk uitstekend bediend.

2017: Donkervoort D8 GTO RS Bare Naked Carbon Edition
We weten dat Donkervoort met een bijzonder jubileummodel op de proppen gaat komen. Maar voor dit vergelijk maakt het niet uit, zo ver staan de producten van Donkervoort van de andere Seven interpretaties. Donkervoort is altijd trouw gebleven aan het sigaar-op-wielen-concept. Maar kwalitatief en qua prestaties staat de auto op een zeldzaam hoog niveau. Eigenlijk moet je Donkervoort zien als een soort Pagani of Koenigsegg onder de Seven-modellen. De D8 GTO RS Bare Naked Carbon Edition is een briljante mix van koolstofvezel, kevlar, titanium en een vijfcilinder dry-sump turbomotor. Beter wordt het niet.