Autoblog Garage: introductie Ford Fiesta ST200

Een nieuwe presentator, een nieuwe auto in de Autoblog Garage. Bart vertelt graag wat meer over zijn autoverleden en huidige Ford Fiesta ST200.

Opbiechten

Ik zal het maar meteen opbiechten: ooit had ik een Volkswagen Polo BlueMotion, nee ik ben er niet trots op. Maar in een ver verleden reed ik dagelijks 275 woon-werk-kilometers, van Brabant naar regio Amsterdam. Geloof me, dan moet je wel dieselen. Dus kwam er een Polo BlueMotion waar ik bijna 200.000 kilometer mee heb gereden. Probleemloos overigens en met een gemiddelde van 1 op 30 of beter prima vervoer. Door vrienden werd het al snel de Polo SlowMotion of ‘bejaardenraket’ genoemd. Ik kon er wel om lachen.

530 kilogram

Afijn, de Polo werd op een gegeven moment verkocht. Denk nu niet dat er alleen maar zuinige diesels op de oprit hebben gestaan. Het was er gelukkig maar een. Bovendien stond er tijdens mijn Polo-bezit nog wat leuks in de garage, iets met vier wielen en een gewicht van slechts 530 kilogram. Daar kom ik zo nog wel op terug.

Dit was mijn eerste auto

Je eerste auto, daar denk je natuurlijk nog vaak aan terug. Als je straks grijze haren hebt, vertel je tegen je eventuele kleinkinderen waarin jij destijds je ‘autocarrière’ bent ‘begonnen’. Bij mij was dat een Mazda MX-5 2.0 SV-T Touring uit 2009. Ik kocht hem van een ouder stel die moeite kreeg met in- en uitstappen. Slechts 19.000 kilometer op de klok, dus de moeite waard. Ik kocht hem ongezien.

Anderhalf jaar later stond er door de vele ritjes richting Amsterdam bijna 100.000 kilometer op de klok van de MX-5. Toen kwam bij mij het besef dat het wellicht toch tijd werd voor een diesel. Best laat, dat snap ik, maar ik wilde zo lang mogelijk in de MX-5 blijven rijden want ik heb een grote zwak voor open auto’s. Zelfs bij temperaturen van -5 graden Celsius reed ik open.

Nadat de MX-5 was verkocht, maakte ik de overstap naar de ‘Polo SlowMotion’ die ik zojuist al even noemde. Maar ik miste toch echt de fun, hoewel extreem zuinig rijden ook een vorm van lol is. Noem het maar een sport.

Fan van lichtgewichten

Al mijn hele leven ben ik fan van lichtgewichten. Puur, simpele techniek, als bestuurder in control, van die auto’s krijg ik het bijzonder warm. Persoonlijk ben ik groot fan van merken als Caterham, Lotus, Donkervoort, Radical, BAC, Ariel en ga zo maar door. Een Lotus Elise vond ik in mijn vroegere jaren als autorijbewijsbezitter nog te comfortabel, dus werd het iets extremers.

Caterham Seven Roadsport

Ik werd door een goede vriend getipt over een Caterham Seven Roadsport uit 2009 met 1,6-liter Ford Sigma-viercilinder. Het bleek een gouden tip, want niet veel later had ik de eigendomspapieren in bezit. Een puurdere rijervaring ga je niet vinden, echt niet. Je hoort, voelt en ruikt alles. Zalig. Ik reed er zo vaak mogelijk in.

Na twee jaar eigendom vond ik het tijd om hem te verkopen, ook al wilde ik hem eigenlijk niet kwijt. Maar ach, soms moet je concessies doen en bovendien zat de markt door extreme levertijden op nieuwe Caterhams erg mee. En dus was de verkoop van mijn gebruikte exemplaar zo geregeld. Hij stond slechts 1 dag te koop. Hij verdween richting Frankrijk. De koper kwam hem notabene in de winter ophalen. Hij trok zijn skipak aan en verdween aan de horizon. Toch een pijnlijk moment.

Belofte

Het moest zo zijn, maar ik deed direct de belofte aan mezelf dat de garage ooit weer gevuld zou worden met een lichtgewicht. Ik heb de Seven overigens nog steeds thuis staan, maar dan van Lego. In dezelfde kleuren en met bijpassend kenteken, als herinnering.

Ongeveer gelijktijdig met de verkoop van de Caterham werd ook de Polo verkocht. Er kwam een Mazda 2 met liefst 90 hele peekaa’s voor terug, opnieuw een keuze die ik met mijn verstand maakte. Een prima auto die in bochten ook best lekker stuurde, maar ik miste de fun. Reden genoeg om een motorrijbewijs te halen. Inmiddels staat de derde machine al in de garage: een Yamaha MT-09. Tot op de dag van vandaag een beest van een machine.

Mazda MX-5 ND

Terug naar de vierwielers: de Mazda 2 functioneerde probleemloos, maar het verlangen naar een open auto bleef. En dus moest de 2 plaatsmaken voor een Mazda MX-5 ND, een Soul Red-kleurige GT-M-versie met een 1,5-liter viercilinder en handgeschakelde zesbak. Een zalige auto waarvan ik probleemloos duizenden kilometers heb genoten.

Door mijn werk stond hij steeds vaker buiten op de parking bij importeurs, vaak weken achter elkaar. Dat voelde niet goed. Een auto met softtop hoort wat mij betreft binnen te staan. Wat te doen? Ik wilde niet inleveren op fun. Het grote probleem is dat ik ontzettend veel auto’s tof vind, zolang het maar enigszins ‘puur’ is, zonder al te veel bemoeienis van systemen.

Hot hatchback

Eigenlijk zocht ik een rallyauto of heuvelklimauto met kenteken, maar dat is een haast onmogelijke opgave. Een hot hatchback komt heel dicht in de buurt. En dus begon de zoektocht. Op een verloren donderdagavond kwam ik uit bij een Ford Fiesta ST200, waarvan Ford in totaal 2.832 exemplaren heeft gebouwd. Dat moest hem gaan worden. De MX-5 is inmiddels het trotse bezit van een andere liefhebber. Momenteel zorgt de ST200 elke rit voor een grote grijns op mijn gezicht.

Ford Fiesta ST200

De Fiesta ST200 werd uitgebracht ter ere van 40 jaar Fiesta. Hij is officieel geleverd in het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Oostenrijk en Italië. Je ontkomt dus niet aan import. Mijn ST200 komt uit Duitsland. Ik vind de ST200 net wat specialer ten opzichte van een reguliere Fiesta ST, hoewel die auto ook al verdomd goed stuurt.

Ten opzichte van de normale Fiesta ST levert de 1,6-liter EcoBoost motor van de Fiesta ST200 in overboostfunctie (alleen in derde en vierde versnelling) maximaal twintig seconden lang 15 pk meer vermogen en 30 Nm meer koppel, respectievelijk 215 pk en 320 Nm. Dat is goed voor een top van 230 km/u en een 0-100-tijd van 6,7 seconden. Feitelijk installeerde Ford af fabriek een Mountune-pakket. Om even goed duidelijk te maken wat het verschil in vermogen en koppel nu precies is:

Ford Fiesta ST
182 pk @ 5.700 tpm –> 200 pk met overboost @ 5.700 tpm
240 Nm @ 1.600-5.000 tpm –> 290 Nm met overboost @ 2.500-4.000 tpm

Ford Fiesta ST200
200 pk @ 6.000 tpm –> 215 pk met overboost @ 6.000 tpm
290 Nm @ 2.500-4.000 tpm –> 320 Nm met overboost @ 2.500 tpm

Ook hardware aangepast

Ford deed meer aanpassingen, zo installeerde het merk verbeterde Torque Vectoring Control en drie instellingen voor Electronic Stability Control, kreeg de ST200 een snellere stuuroverbrengingsverhouding van 13,69:1 en een kortere stuurarm, werd de wielophanging met 15 mm verlaagd en kreeg de achterwielophanging met torsieas een grotere rolstijfheid. Ook een verbeterd remsysteem met grotere tandemhoofdremcilinder en schijfremmen achter was onderdeel van de upgrades.

Andere kenmerken zijn de Solid Silver Grey carrosseriekleur, matzwarte 17-inch lichtmetalen velgen, in rood gespoten remklauwen, gedeeltelijk in leder afgewerkte Charcoal Recaro-voorstoelen, gordels met contrasterend zilveren stiksel, verlichte instaplijsten en een ST200-badge op de middenconsole.

Subtiele wijzigingen

Technisch is mijn ST200 helemaal origineel. Op cosmetisch vlak heb ik drie aanpassingen gedaan: ST200-badges op de zijschermen, een ST-startknop en een carbon (het echte spul) ST-versnellingspook van Ford Performance. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken, vind ik.

Tot zover even een introductie. Blijf Autoblog.nl vooral volgen, want er komen mooie dingen aan! We spreken elkaar.