Deze 12 getunede auto’s kon je gewoon bij de dealer bestellen!

Tuning komt voor in vele soorten en maten. In sommige gevallen is het subtiel, in andere gevallen zwaar over de top. Persoonlijk is ondergetekende een fan van tuning, maar dan wel goed uitgevoerd. Als het kan ook het liefst van alles een beetje, in plaats van bizar veel vermogen of een achterlijke bodykit. Dus een lichte motorische upgrade inclusief aanpassingen aan remmen, onderstel en aandrijflijn. Kortom, ik wil eigenlijk de auto van @MartijnGizmo.

Een nadeel met tuning is voor velen dat de garantie (veelal) wordt aangetast. Op zich ook wel logisch. Een fabrikant is jarenlang bezig met de ontwikkeling van een auto en dan gaat een tuningboer dat allemaal eventjes teniet doen. Maar er zijn ook voldoende tuners die uitstekend te werk gaan. Met respect voor het basisontwerp van de auto maken ze alles net even een beetje beter. In sommige gevallen doen ze dit dermate goed, dat een fabrikant, of nog vaker, een importeur besluit deze tuning aan te bieden via dealers. Schoolvoorbeeld hiervan is AMG. Deze firma begon als tuner, maar inmiddels is het een prestigieuze tak van Mercedes. Daarom speciaal voor vanavond een overzicht van 12 getunede auto’s die je bij de lokale dealer kon bestellen:

Lexus IS200 Kompressor (XE10)

In 1998 werd deze auto met alle egards ontvangen. Japanse auto’s hadden de naam erg behoudend (saai) te zijn, maar de IS200 brak met het verleden. Hier stond gewoon een topsedan voor je neus. Het enige nadeel: dankzij het uiterst capabele onderstel viel op dat meer vermogen absoluut geen sinecure was. Het zou nog even duren voordat de IS300 gehomologeerd zou worden voor Europa. Dus besloot Lexus om de hulp van Toyota Team Europe in te schakelen. Deze monteerde een supercharger op de zes-in-lijn, waardoor het vermogen steeg van 155 naar 204 pk. Voor sommigen was het overigens niet voldoende.

Aston Martin V8 Prodrive

Eigenlijk gold voor de V8 Vantage hetzelfde als voor de IS200. Een fantastische aanbieding in zijn klasse. Dit model had de potentie om een heel bijzondere auto te worden. Inderdaad, potentie. Want met de 997 had Porsche de concurrentie goed op scherp gezet. Aston Martin schakelde de hulp van Prodrive in om snel te kunnen pareren. De V8 Vantage Prodrive werd grondig onder handen genomen. Remmen en onderstel kregen een upgrade. De motor mocht veel vrijer ademen, waardoor het geluid nog intenser was en meer vermogen leverde: 425 stuks.

Volkswagen Golf IV GTI Edition (Typ 1J)
Ondanks dat de Golf IV een fantastische Golf was, stelde de GTI versie ernstig teleur. Gevoelloze besturing, zachte dempers en onevenwichtige vering maakte het absoluut geen hot hatch. Ook de net nieuwe Golf V6 4-Motion was meer een snelle Golf dan een ware Hot Hatch. Met de Anniversary Edition werd het een en ander al verbeterd. Het onderstel werd iets strakker en er kwamen fabuleuze 18” BBS velgen onder te liggen. Maar de standaard 180 pk was niet voldoende voor Pon, waardoor er gekozen werd voor een ABT motorkuur. Dit miste zijn uitwerking niet. De auto moest 210 pk en 280 Nm leveren, maar dat moeten er meer zijn geweest. Op de tussensprint kon je een E46 M3 of 996 Carrera met gemak bij houden.

Ford Fiesta ST Mountune

Een goede tuner wordt omarmt door een fabrikant. Altijd handig om achter de hand te houden. Ford werkt nu al weer jaren nauw samen met Mountune. Deze Europese afdeling van Roush (je weet wel, van de Mustangs) is nu al jarenlang bekend van onder andere de Focus RS500. Hun eerste wapenfeit was een knetterharde old-school Hot Hatch. De Fiesta ST had een nogal luie Mondeo motor in het vooronder liggen, deze werd met nokkenassen, luchtin- en uitlaat + chip aangepast. Zodoende leverde de motor 185 pk, atmosferisch! Ook het onderstel werd aangepast, evenals de remmen. Voor de ware purist.

Chevrolet Corvette B2K by Callaway (C4)
De Sledgehammer is bij de meeste petrolheads wel bekend. Maar Callaway kwam niet zomaar op dat idee. Chevrolet was al langer aan het broeden op een snellere Corvette ten tijde van de C4 generatie. De C4 zag er briljant uit, maar echt snel was deze niet. Of Callaway daar niet een handje bij kon helpen. Maar natuurlijk. Bij de Chevrolet dealers kon je de B2K optie aanvinken. Dan kreeg je, compleet met fabrieksgarantie, een Corvette met twee turbo’s! Vroege exemplaren hadden 345 pk / 630 Nm, maar de laatste B2K Corvette’s hadden 450 pk en 810 Nm (!) tot hun beschikking. Helaas voor Callaway besloot General Motors ook hun nieuwe aankoop (Lotus) los te laten op de C4, wat resulteerde in de Corvette ZR-1.

Subaru Impreza WRX STI CS400
 (GRB)
Normaliter werkte Subaru veelal samen met Prodrive voor hun extra snelle Europese modellen. Ook bij deze generatie waren er diverse Prodrive derivaten, maar voor het ultieme klapstuk ging Subaru langs bij de heren van Cosworth. De lijst aan modificaties is gewoonweg te lang om te benoemen, werkelijk alles werd aangepast. Het resultaat was een typische tuner auto: bizar snel in een rechte lijn, ook in bochten overtuigend, maar het geheel was nogal, ehh, ongepolijst. Maar je kon hem gewoon bij de dealer bestellen.

Mazda MX-5 BBR
 (NA)
Voor velen de perfecte sportwagen. Deze overgewaardeerde origami-skelter (@E34M5Touring ©) wordt al jaren volgens hetzelfde recept gebouwd: alles in harmonie. Daarom ook geen dikke motoren, want dat doet het concept teniet. Maar zeker bij de NA modellen bleek dat het onderstel met gemak meer power aan kon. Sterker nog, ook de aandrijflijn kon het wel hebben. In principe was de viercilinder eentje mét turbo (uit de 323 GT Turbo), maar dan zonder blaasinstrument. BBR-GTI (British Brodie Racing) ontwikkelde een turbokit voor de auto. Deze bleek zo goed, populair en betrouwbaar dat Mazda UK besloot de kit officieel te leveren.

Saab 9-5 Troll R Hirsch

In principe had Hirsch een solide businesscase. Saabs waren in dynamisch opzicht verre van perfect. Maar de klanten van Saab hadden een goed gevulde portemonnee en konden een nuttige aanvulling wel waarderen. Men ging aan de slag met de 9-3 en de 9-5. De 9-5 Aero was een prima auto, maar het kon zeker beter. Dus ontwikkelde Hirsch een complete make-over-lijn voor deze auto. Onderstel, koppeling, remmen, wielen, banden: alles kreeg een upgrade. Ook de motor werd gekieteld. De 9-5 Troll was goed voor 280 pk, de Troll R leverde zelfs 310 pk! Gecombineerd met het bizar hoge koppel kon je met deze auto van 120 tot 250 op de Autobahn een E39 M5 met gemak bijhouden.

Opel Senator Irmscher 4.0i
 (B)
Nog zo’n sedan waar we veel te weinig over horen. De Lotus Omega kennen we allemaal en ook de Omega Evolution 500 kan op goedkeuring rekenen. Maar dat zijn Omega’s en we hebben het nu over de Senator. De Senator was het model bóven de Omega en een directe aanval op dikke Mercedessen en BMW’s. Qua technische layout was het een waanzinnige BMW, want je had een atmosferische zes-in-lijn met achterwielaandrijving. Maar met een maximum vermogen van dik 200 pk wordt men in Zuid-Duitsland niet bang, dus besloot Opel de hulp in te roepen van Opel-fluisteraars Irmscher. Het blok werd uitgeboord naar 4 liter inhoud. Nu had de topper 272 pk waarmee een snelheid van meer dan 250 km/u mogelijk was.

BMW M3-R (E36)

Als we de ultieme E36 noemen denken we vaak aan de M3 3.2, de M3 GT of misschien de GT2. Een enkeling weet de M3 GTR te benoemen. Maar de M3-R is misschien wel de lekkerste. De reden dat deze onbekend is, komt waarschijnlijk doordat deze enkel bij de Australische BMW importeur te verkrijgen was. De M3-R kwam er om een snellere raceauto te homologeren. De Mazda RX-7 en Porsche 944 waren heer in meester in de toerwagenracerij en de gewone M3 was te zwaar (en dus te langzaam). Het was een allegaartje van smakelijke ingrediënten, AC Schnitzer was hofleverancier. De M3 werd ontwikkeld om mishandeling te kunnen weerstaan en bijzonder goede prestaties te kunnen leveren. Met 326 pk is het nog altijd de sterkste E36.

Mitsubishi Lancer Evolution IX GSR MR FQ-360

Nog niet zo heel erg lang geleden namen we de historie van de Lancer Evolution VIII MR FQ-400 door. In principe hadden we die auto met gemak kunnen toevoegen aan dit lijstje. Want beide zijn flink aangepaste (getunede) modellen die je gewoon bij een dealer kon bestellen. Zoals je kunt raden had de oude FQ-400 vierhonderd pk aan vermogen en de FQ360 veertig stuks minder. Maar daarmee is niet het hele verhaal verteld. Want de 360 was veel sneller. Onder elke omstandigheid gaf de motor thuis. De 4G63 trok er altijd aan. In de 400 moest was er sprake zijn van een levensgevaarlijk turbogat, in de 360 niet.

Citroen C5 Carlsson
If you can’t beat them, join them. Begin 2000 was Citroen geen premium merk en pretendeerde het ook niet te zijn. Maar de Duitse importeur zag wel mogelijkheden voor een snelle en dikke versie van de Citroen C5. Aangezien Citroen zelf hier absoluut niet mee bezig was (merde, un V6 isse toch genoeg, seulement?) besloot de importeur samenwerking te zoeken met een bekende Duitse Mercedes-tuner. Het resultaat was de C5 Carlsson. Een extra dikke uitvoering. De automaat werd verbeterd, het onderstel grondig aangepast. De vermogenstijding lijkt niet veel, maar 235 pk was destijds niet verkeerd. Ook het aangepaste interieur kon op goedkeuring rekenen.