Dit zijn de 10 tofste Opels van de jaren ’90!

We gaan terug naar de tijd dat er Calibra’s in de showroom stonden. De 10 tofste Opels uit de jaren ’90 op een rijtje!

Onlangs bespraken we de verkoopcijfers van april 2023. Daarbij kwamen we tot de conclusie dat iedereen tegenwoordig een Kia wil. Maar nog niet zo lang geleden was elk merk kansloos. In de jaren ’90 was er maar een merk dat ertoe deed: Opel. Het merk was in Nederland enorm populair. Dat is het eigenlijk nog steeds, want de Opel Corsa is de derde bestverkochte auto van ons land.

Maar er zijn tijden geweest dat Opel de markt compleet domineerde in ons land. En dan niet door op 31 december nog eventjes honderden auto’s op kenteken te zetten. Welnee, Opel had zo’n enorme voorsprong dat dat niet nodig was. Vorig jaar werden er dik 13.000 Opels verkocht. In de jaren 90 waren dat er geregeld meer dan 60.000!

Veel van die auto’s waren relatief eenvoudige Corsa’s, Astra’s en Vectra’s. Gelukkig had Opel ook voldoende leuke en sportieve auto’s in de aanbieding. Die, plus een aantal heel bijzondere exemplaren, laten we vandaag de 10 tofste Opels uit de jaren ’90 de revue passeren.

Opel Senator Irmscher (C)

1990 – 1993

We kennen de Omega, maar was ook een grotere sedan die erboven stond, de Senator. Het is niet zo dat de Senator een S-Klasse concurrent is. De Senator stond op het Omega-platform, maar had een langere wielbasis. In de meeste gevallen is de Senator een vrij luxe auto.

Voor sportievere versies kon je terecht bij Irmscher en Lexmaul, veelal gewoon bij (geselecteerde) dealers. De Irmscher Senator 4.0i had een tot 4 liter vergrote zes-in-lijn. Als op deze auto een BMW-logo stond, was het geheid nu een klassieker. De C40SE-motor was goed voor 272 pk en 395 Nm, waarmee je een topsnelheid kon halen van 256 km/u. In 1990! In een Opel!

Opel Omega 3000 Evo 500 (A)

1991 – 1992

Een atmosferische zes-in-lijn van 3 liter, achterwielaandrijving én een homologatiespecial. Dat klinkt gewoon als een BMW, nietwaar? Nee, het is de Omega 3000 Evolution. Bij Opel waren ze er totaal niet blij mee dat General Motors Lotus ook een Omega liet maken.

Die auto was legendarischer vanwege het krankzinnige vermogen van 382 pk. Maar deze Evolution 3000 ziet her veel dikker uit. De bodykit komt namelijk overeen met de DTM-racers. Zoals de naam al een beetje verraadt zijn er 500 stuks van gebouwd. Met een recht een van de tofste Opels ooit gemaakt.

Opel Kadett 200i Superboss (E)

1992

Bij Volkswagen worden helemaal blij van de Rallye G60 Synchro. Zo’n zeldzaam model met alle toeters en bellen erop. Opel had ook zo’n auto en ook hier was de motorsport-divisie ervoor verantwoordelijk. Niet de Duitse, maar die in Zuid-Afrika. De Opel Kadett Superboss was niets meer of minder dan een homologatiespecial, geboren om de BMW 325iS van repliek te dienen. De BMW was een geweldige raceauto, dus men moest goed hun best doen.

Dat deden ze met de Boss, Superboss en Big Boss. Die eerste twee zijn nog jaren ’80-auto’s, de Big Boss was er in de jaren ’90 en heette officieel de 200i CD 16v. Deze hadden meer dan 170 pk’s en allemaal zijn ze atmosferisch. De motor kreeg namelijk Andre nokkenassen en nog wat modificaties, zoals een kop van Cosworth, grotere kleppen, gesmede zuigers en een aangepast compressieverhouding.

Opel Vectra 2000 (A)

1989 – 1992

Ja, er was ook een Vectra Turbo 4×4 na de facelift. Maar de pre-lift modellen waren als ‘2000’. Deze kregen de 2.0 liter zestienklepper onder de kap. Je kon kiezen uit voorwielaandrijving of 4×4. In feite was de Vectra 2000 een Calibra 16v. Zelfs de wielen kwamen van die coupé vandaan.

Niet elke Vectra met 2-liter motor is een 2000. Naast de velgen kon je de 2000 herkennen aan de sportkuipen aan de binnenkant en de dikke bodykit met achterspoiler aan de buitenkant. Het zag er weliswaar dikker uit dan dat wat het was, maar een betje 320i kon je toch aardig bijhouden op de Autobahn.

Opel Corsa GSI 16v (B)

1993 – 1994

Opel was een van de eerste merken die een duidelijker onderscheid maakt tussen de driedeurs en vijfdeurs versies. De vijfdeurs hebben de langwerpige achterlichten, bij de driedeurs zijn ze iets breder. De sportieve GSI kon je alleen krijgen als driedeurs, uiteraard. De 1.6 dubbelnokker met zestien klepper was een typisch Opel-naaimachientje. Een tikkeltje onrustig stationair, maar het blokje draaide met graagte toeren. In tegenstelling tot bij veel auto’s zijn de vroege GSI’s het leukst.

Die kregen een dikkere bodykit en geinige wielen. Man, je had zelfs een GSI 16v-badge op de voorbumper! Hoe cool is dat? Dan kan je de mensen voor je informeren dat je met een snel modelletje aan komt zetten. Helaas was het logo niet gespiegeld, zoals bij de BMW 2002 Turbo. In 1994 werd de GSI helaas ontdaan van de bodykit. Gek genoeg kwam ‘ie weer tevoorschijn bij de Corsa Eco Concept in 1995.

Opel Kadett 200ts (F)

1994

Maar dit is toch een Astra? Ja, klopt, maar in Zuid-Afrika noemde men deze auto nog Kadett. Speciaal voor de Zuid-Afrikaanse markt waren er bijzondere versies. De Big Boss (nog het E-model) kun je hierboven al zien. Maar er was ook een alles overtreffende trap in de vorm van de Kadett 200ts. Deze kreeg de motor uit de Vectra Turbo 4×4. In dit geval moesten de voorwielen het op zien te lossen. Wel kreeg je de Getrag zesbak. Er zijn er 500 van gebouwd. Wederom een van de tofste Opels ooit.

Opel Calibra DTM Edition

1995 – 1996

Als we het hebben over de tofste Opels, mag de Calibra niet ontbreken. Natuurlijk is de naam ‘DTM’ heel erg misplaatst. De Calibra reed weliswaar mee in het DTM, maar dat was de V6 die 11.000 toeren liep. Het was een manier om de Calibra aan de man te brengen. In dit geval behandelen we de Turbo, want we zijn Autoblog en de Turbo was het snelst. Dankzij het 4×4-systeem zowel naar 100 km/u als de topsnelheid.

De Turbo ging in 6,8 seconden naar de 100 km/u en kon een topsnelheid halen van 245 km/u. Dat was in die periode serieus snel! De DTM-versie van de Turbo werd niet in Nederland geleverd. Het hield in dat je DTM-badges kreeg. En DTM-logo’s op de vloermatten. En die toffe wielen. De Calibra is te lang een ‘foute’ auto geweest. Gelukkig krijgt ‘ie nu iets meer krediet dan vroeger.

Opel Vectra i500 (B)

1997 – 1998

De Ford Mondeo ST200 had gewoon een tegenhanger. Sterker nog, eigenlijk was de Opel Vectra i500 er eerder. In Nederland zijn er dik 100 geleverd, maar dat is het post-faceliftmodel. In Duitsland zijn er dik 1.200 stuks van het pre-faceliftmodel geleverd. De basis was de al niet misselijke Vectra 2.5 V6, die al 170 pk leverde (een duurdere 318i had nog geeneens 120 pk).

Dankzij Irmscher steeg dat vermogen naar 193 pk. Niet dankzij chiptuning, maar vanwege mechanische aanpassingen als wildere nokkenassen en andere air intake. Het uiterlijk van de auto moest op de toerwagens lijken waar Opel en Irmscher mee in het STW reden. Je kon kiezen uit een sedan of stationwagon.

Opel Tigra Sports

1998

Opel wilde het succes van de Calibra met een kleiner model nog eventjes dunnetjes over doen. Diverse – met name Japanse – merken hadden namelijk een kleine en betaalbare coupé in de aanbieding. Opel kwam zelf met de Tigra. De basis was de Corsa B. De concept was zeer veelbelovend en de productieversie was nauwelijks anders. Hij stond alleen hoger op zijn pootjes en de wielen waren kleiner. Gelukkig kon je in de Rieger-catalogus genoeg spulletjes vinden om toch die concept-look te verkrijgen.

Uiteindelijk was het qua rijbeleving iets te veel een Corsa. Je kon een 1.4 (met 75 pk) of 1.6 (met 100 pk) krijgen. Niet echt supersnel, dus. Qua handling was de Ford Puma een aanzienlijk leukere auto. Maar de Tigra had en USP, die bijzondere achterlichten. Die waren dermate tof dat Callaway ze gebruikte voor de C12 sportwagen. De Tigra Sports was een iets sportiever model, specifiek bedoeld voor de Duitse markt.

Opel Astra OPC (G)

1999

De eerste keer dat Opel de OPC-badge gebruikt was in 1999. De Astra G was de grote rivaal voor de Volkswagen Golf 4. Daar waren diverse sportieve modellen van, zoals een VR5 en GTI, beide met 150 pk. Opel pakte het anders aan met een hoogtoerige atmosferische 2.0 motor die 160 pk leverde. Het was een typisch achter aangepakte auto met BBS-wielen, Recaro-stoelen en allerlei andere onderdelen van gerenommeerde merken. Het is een van de laatste echt old school Opels.

Het faceliftmodel kreeg een 2.0 turbomotor met heel veel koppel. Bij deze vroege OPC moest je nog echt de motor uitwringen voor leuke prestaties. Alleen daarom is het een van de tofste Opels uit de jaren ’90. Oh, een speciale vermelding voor de blauwe lak (Arden Blue) en natuurlijk die enorme achterspoiler. Je kon de OPC alleen als driedeurs hatchback krijgen. Deze Opel was het begin van een compleet nieuw tijdperk van sportieve Opels.

Meer lezen? Check hier alle elektrische Opels door de jaren heen!