Ontzettend scherp gelijnd, zeker. Maar hij was destijds allesbehalve scherp geprijsd en zijn modelnaam waarschijnlijk een poging om het kaf van het koren te scheiden in zijn beoogde doelgroep: de Lotus Elite.
In een poging om met het kitcar-imago en zijn voorganger, de kleine, sportieve maar niet bijster betrouwbare Elite Type 14 af te rekenen, presenteerde Lotus in 1974 deze Elite Type 75. Eenenzestig keer beter dus. Dat was in elk geval de bedoeling en ook wat betreft zijn uiterlijk gooide ontwerper Oliver Winterbottom het met deze Elite over een heel andere boeg. Waarbij Colin Chapman zelf aandachtig over zijn schouder meekeek naar wat voor bijzonders Olly bedacht had op zijn chassis. En bijzonder was het. Totaal anders dan zijn bolle voorgangertje. De Elite Type 75, wij mogen gewoon Elite zeggen, was een zeer aantrekkelijke shooting brake in handzaam formaat geworden en zag er nu minder speelgoedachtig uit. Maar hij was nog wel van plastic.
Dat is natuurlijk veel te oneerbiedig, we hebben het hier over fiberglass. De carrosserieklei waar Lotus zo’n enorme moeite mee had bij het vervaardigen van de vorige Elite en dat spul maar niet in de vingers kreeg. Of er weer af. Uiteindelijk gaven ze de productie ervan uit handen en werd het beter. Nu was het plan om het autootje helemáál op te trekken uit dit wondermiddel misschien ook niet het beste geweest. Carbon was nog ver weg en een stevige Elite dus ook. Voor deze vierpersoons opvolger grepen de engineers wijselijk terug naar een stalen chassis, zoals ze dat ook al gebruikten voor de Europa (dat tegenwoordig alsnog in elkaar stort) en de Elan. Nu was dat staal wel steviger dan het kunststof van zijn voorganger, maar ook flinterdun. Verwerk dat gegeven in een formule met de variabelen buitenlucht en vocht en de uitkomst is altijd 0. Nul chassis, opgevreten door de roest.
Vanaf 1980 werden de chassis gegalvaniseerd, auto’s van voor die datum waren volkomen overgeleverd aan de oxidatiegoden. En aan rijke liefhebbers, want de opvallend scherp gelijnde Lotus was schrikbarend duur. Zeker voor een viercilinder. Vrijwel gelijkgeprijsde alternatieven als een 911 of XJ-S hadden minimaal twee cilinders meer. En vier kuub status. Hoewel Lotus in die jaren ervoor en erna nog vele successen vierde in de autosport, zelfs in de formule 1, bleven de verkopen achter bij de verwachtingen. Het was toch veel geld voor de relatief onbekende bloem uit Hethel. Misschien niet geheel terecht, de 160 PK uit de vierpitter bracht de Elite binnen 8 seconden naar de 100 en als je de familie thuis liet naar een top van 206 km/u. Dat was vooral te danken aan een Cw-waarde van 0.30 en zijn gewicht van slechts 1100 KG. Peanuts. Maar zo zwaar was een Lotus nog nooit geweest.
Een logisch gevolg van de moedige stap die de sportwagenbouwers met de Elite Ⅱ zetten. Het was hun eerste poging om een aandeel te verkrijgen in de luxury car market. Ze bouwden lichtgewichten, maar waren dat zelf ook in dit segment. De klanten vaak weer niet, grappig genoeg. Die waren in ieder geval verwend en om ze tegemoet te komen werd de Elite desgewenst aangekleed met leer, hout, dik tapijt en meer van dat soort Lotus-vreemde zaken. Afhankelijk van of het uitrustingsniveau 501, 502, 503 of 504 betrof, kwamen daar bovenop nog airco, stuurbekrachtiging of zelfs een automaat bij. Bovendien zaten er relatief veel veiligheidsfeatures ingebouwd als deurbalken, een rolkooi, botsabsorberende bumpers en meer. Zoveel zelfs, dat deze Elite in 1975 de Don Safety Trophy won. Totaal onbekend was-ie dus niet meer.
En ook niet erg langzaam, zoals gezegd. Het bijzondere geheel werd voortgestuwd door Lotus’ 907 DOHC aluminium 2 liter blok dat de genoemde 160 PK met een mooie snerp afleverde aan de achterwielen. Die net als voor onafhankelijk opgehangen waren en die combinatie en perfecte afstelling maakten van de Elite een serieus goed sturend rij-ijzer. Van kunststof. Dat hield het gewicht natuurlijk laaf, zelfs met vier personen en bagage. Want dat was mogelijk, uniek voor een Lotus. Dat kon natuurlijk al wel in de Lotus Cortina, maar dat was een totaal andere auto. En geen Lotus. Iets met Ford. Schitterend, maar niet zo extreem vormgegeven als de Elite met zijn lage daklijn, wigvorm en excentrieke achterkant met glazen klep. Hij was nog bijna praktisch ook.
Maar niet zo geliefd. Zoals zo vaak in een nieuw segment bleef ook deze Elite een vreemde eend in de bijt. Hij had (en heeft) ontzettend veel mee, maar ook veel tegen in dit segment. Zijn prijs vooral, en het gebrek aan een prestigieus aantal cilinders. Dat weerhield veel potentiële klanten ervan om te ontdekken hoe begerenswaardig en uitgebalanceerd deze snelle Brit eigenlijk was. Slechts 2500 exemplaren werden er verkocht, inclusief de op een aantal punten verbeterde Type 83 versie. In 1982 viel het doek voor de toen al zeldzame Elite. Zijn DNA leefde nog wel tien jaar voort in de Lotus Excel, die was gebaseerd op de Eclat: de coupévariant van de Elite.
Als je tegenwoordig nog zo’n unieke Lotus kunt bemachtigen, en zeker een in goede staat, behoor je er voortaan zelf toe: de Elite.
Leuk verhaal ..
1974 kreeg je al de yuppie-hippie beweging op gang ..
Past precies in het pretentieuze zelfbeeld van die “vrijgevochten” lui die oogsten wat door hun voorgangers gezaait was ..
Automotief een hele onzekere periode zou vlak na de olie crisis ..
Kon de auto niet maar vind het geen rariteit ..
Past goed in die periode ..
CW waarde van 30 .. Keurige waarde ..
Weet je ook wanneer ze begonnen met meten in die eenheid ..
@lincoln: dus? Er rijden nog exemplaren rond dus kan dat achteraf gemeten worden…
@lincoln: Lage cw zegt niets over luchteeerstand.
@aadnus:
Lijkt in de verste verte niet op een jaartal ..
@lincoln: Je trekt wel grappige reacties. Iemand die voorstelt het nog ’s na te meten. En iemand die tegenspreekt wat jij niet beweert.
Die tweede zit er natuurlijk naast; CW waarde zegt wel iets over de luchtweerstand. Namelijk over de verhouding tussen het oppervlakte en de luchtweerstand.
Vandaar dat moderne auto’s van die mooie lage CW waardes presenteren (Hallo, Audi A4!). Die dingen zijn zo veel breder dan auto’s uit de jaren ’70, dat ze bij dezelfde CW een kwart of de helft meer weerstand hebben.
@mout: Luchtweerstand = ½ x ρ x Cw x A x V²
Cw zegt dus poep over de luchtweerstand. Marketing bs.
@aadnus: Kijk, je zet de formule er netjes bij. Fraai. Netjes in het midden van je formule staat ie dan ook: Cw. Moet je voor de gein die getallen eens gaan variëren tussen 0 en 1. Dan zie je dat ie toch wel een tikkie uitmaakt. Of, anders gezegd: Verlaag je de Cw-waarde met 1%, dan verlaag je volgens je formule de luchtweerstand met 1%. Precies dat zegt het over de luchtweerstand.
Daarom heet het ook de luchtweerstands-coëfficient.
De luchtweerstand opgeven in een folder is nog veel makkelijker. Die is namelijk 0 als de auto stilstaat voor het schieten van de persfoto.
@mout: “Namelijk over de verhouding tussen het oppervlakte en de luchtweerstand.” Sorry ik zie aan je vorige reactie dat je weet waar je over praat.
@mout:
Nee .. Jij trekt lekker volk aan ..
Een beetje de liefdesbaby van een AMC Gremlin en een AM Lagonda.
Heel apart model, lijkt in de verte ook wel op de Citroen SM
@eefie: Eh… nou… Als ‘in de verte’ betekent ‘in het donker als je twee lichtjes over de snelweg op je af ziet komen’ – nou, heel misschien een beetje dan. Als de SM geen gele lichtjes voert.
Leuk verhaal, helaas niet mijn auto.
Vd Kooi heeft er jaren een bij de hut gehad, een groene met gouden striping. Ik vind het maar een vreemd ding, zeker niet Lotus’s best work als je het mij vraagt.
14×61 is 854x beter?;)
Hahahaha, misbaksel vd eeuw!
Geen topper van lotus. Net als de europa en elan geen model wat mij kan bekoren. De esprit daarentegen was in mijn optiek het eerste model waarmee lotus een volwaardig model neerzette naast de superseven
Hij is niet echt heel mooi.
Laatst nog een exemplaar zien staan, volledig uitgekleed. De eigenaar was langzaam bezig met alles terug op te bouwen. Beauty!!!
@BaRa: Poep in de ogen?
@aadnus: iedereen heeft een eigen mening
@thefmanl: Niet elke mening is juist.
@aadnus: poep in de aadnus?
@humpyourdog: Sigaarke
@aadnus: het was kiezen tussen dat of blindheid ;-)
Beslist geen tijdloze schoonheid, en ook geen model dat erg makkelijk op het netvlies ligt…
Sterker nog, eigenlijk is het maar een rare auto. En juist daarom erg gaaf. Niet alles was vroeger beter, maar er werd tenminste nog zo nu en dan flink geëxperimenteerd op de ontwerpafdeling van veel autofabrikanten. Dat de auto’s vervolgens nog aan de man gebracht moesten worden was van later zorg.
Tegenwoordig mis ik dat vrije denken in de meeste auto-ontwerpen. Niet alleen worden van meet af aan beperkingen opgelegd door de marketing- en financiële afdeling, ook veiligheidseisen beperken de ontwerpvrijheid. Waardoor auto’s steeds meer eenheidsworst aan het worden zijn, op sommige uitzonderingen na.
@moveyourmind:
Moeten gewoon centen op de plank komen ..
Ook in 1974 ..
Het jaar dat alles in Engeland op wielen teringzooi was ..
Levensgevaarlijke grafbende ..
@lincoln: Grafbende…
Zo zou je het kunnen zien. Maar de kenner weet dat juist de kleine en volkomen onbeduidende imperfecties onderstrepen dat de auto op ambachtelijke wijze met puur Brits vakmanschap in elkaar gezet is…
@moveyourmind:
1974 is het Britse 1981 van de USA meuk ..
Ambachtelijke producten verkopen ze bij Primark ..
@moveyourmind:
En de echte liefhebber uit dat geluk door een bumpersticker met de tekst:
All parts falling of this car are of the finest British workmanship
Goed, ze hebben wat ongelofelijk beroerde meuk over de nietsvermoedende wereld uitgestort in de jaren ’70, maar het was wél stijlvolle meuk. Hier en daar wat onbetrouwbaar of discutabel gestileerd, maar altijd stijlvol. Denk er wijde pijpen en psychedelische muziek bij en dingen vallen op hun plaats.
Ik vind het juist wel een mooie auto: toen al en nu nog steeds! Ja lieve mensen, gelukkig heeft niet iedereen de zelfde smaak :-)
Zou ik het geld EN de tijd hebben dan stond er eentje bij mij voor de deur met als kenteken: W(ien) – Elite2
Respect voor Lotus: ja
Wil ik deze: nee
Toevallig eergisteren een zien staan, net naar autojunk gestuurd.
Er zijn mooiere auto’s
Vind het geen schoonheid.
Probleem was Lotus’reputatie.
Waren Jaguars XJS’sen niet het allerbeste, Lotus was over het algemeen belabberd slecht.
Ik heb ooit -heel kort- de geestelijk voorganger van deze gehad, de Lotus Elan +2, een poging van Lotus om met een grotere Elan met elektrische ramen en wortelnoten houten dashboard met een heuse buitentemperatuurmeter een trede of twee hoger op de pikorde te komen.
Jammer genoeg namen ze de constructiefouten zoals de achterwiellagers van de gewone Elan mee op het topmodel.
En daarom is dit altijd een doodgeboren kindje gebleven, ten eerste wil niemand die zoveel geld uitgeeft voor een prestige object worden afgescheept met een karige 4-cilinder, als je voor hetzelfde geld er 6, 8 of 12 kunt kopen bij wijze van spreken dan.
Daarnaast was iedere Lotus uit deze periode gewoon een slecht product, onbetrouwbaar en vooral slechte elektriek omdat je door de polyester carrosserie veel meer aarde draden moet trekken voor de min, terwijl de – bij een stalen voertuig de carrosserie is.
Dan pletterden er veel bekleding delen los bij dezde wagens en kocht je voor een pak geld minder iets wat beter was, of eerder minder slecht : de Reliant Scimitar en die had wel een V6 voorin
http://bestcarmag.com/sites/default/files/67646971974_reliant_scimitar_gte_by_furlined-d70xo3u.jpg
Wigvormen zijn mooi, punt uit.
En voor wie een halfuurtje over heeft:
https://www.youtube.com/watch?v=WJ-6LMcXr7k
Overigens vind ik de Elite veel beter gelukt dan de coupe (Eclat). Dat was toch niet helemaal in balans.
http://www.imcdb.org/i462528.jpg
Wel heerlijke jaren 70 meuk dit. Top artikel!