8 gave (en recente) concept sedans op een rij

We mogen weer dagdromen over concept cars, dit keer 8 voorbeelden van sedans die er nooit gekomen zijn.

Wat zijn de mooiste soort auto’s? Heel subjectief, natuurlijk. Maar als het gaat om de klassieke stijl, de standaard voor jaren en volgens velen nog steeds de mooiste vorm van auto’s, dan is dat toch vaak de sedan. Vier deuren, losse kofferbak, een daklijn die afloopt aan de achterkant, et cetera.

Sedans zijn heet… toch?

Als we kijken naar recente concept sedans, zijn er best een aardig aantal gewoon direct in productie gegaan. Wie had kunnen voorspellen dat Kia de achterwielaangedreven GT Concept gewoon in productie zou nemen als de Stinger? Peugeot toonde recent nog de bijna té gave 508 SPORT ENGINEERED in diens productievorm en ook Porsche trad buiten haar comfortzone door de Panamera in productie te nemen. Vooral door die laatste ging er bij een hoop fabrikanten iets kriebelen.

Helaas daalt de interesse in sedans, tegenwoordig ten faveure van de crossovers en SUV’s. En dat is jammer, helemaal met deze 8 concept sedans had de carrosserievorm een hoop hele goede visitekaartjes. Trouwens, voor het gemak tellen we ook ‘vierdeurs coupés’ en die ongein mee, ook richten we ons – zoals altijd – op auto’s waar tot op heden geen productieversie van is.

BMW Concept CS (2007)

Om even mee te beginnen: eerst stond hier de BMW Vision Future Luxury uit 2014, om te bewijzen dat giga-nieren wél kunnen als de rest van het design ervoor compenseert. Maar laten we wel wezen: hier staat gewoon de gefacelifte BMW 7 Serie (G11).

Gelukkig heeft BMW meer te bieden. Toegegeven: technisch gezien zou je de Concept CS uit 2007 kunnen zien als de voorloper van de 6 Serie Gran Coupé. De CS kreeg echter een ander neusje wat een beeld moest schetsen voor de periode na de omstreden Bangle-designrichting. Het neusje in kwestie is zeer fraai en hebben we op deze manier niet meer gezien. Ook en profil was de auto toch veel imposanter dan de 6 Serie Gran Coupé, hij zou dan ook hoger in de markt staan. Geruchtmatig zou hij er komen mét de 6.0 V12 uit de M760Li. Het zou een aanval zijn op de Panamera en Aston Martin Rapide, maar het werd niks. Gewoon, niet winstgevend genoeg. Jammer!

Lamborghini Estoque (2008)

Kom maar met de hooivorken en fakkels, ik ga het toch zeggen: dit is niet echt mijn favoriete auto uit deze lijst. Sterker nog: de enige reden dat hij benoemd zou worden, zou zijn omdat er anders veel tegengeluid uit de reacties zou komen. En toch, na weer even in de persmap duiken, moet ik toegeven dat de Estoque uit 2008 even tijd nodig had. Wederom om Aston Martin en Porsche een rivaal aan te bieden kwam Lamborghini met deze sedan op de proppen. Om op het niveau te komen van Aston Martin werd de V10 uit de Gallardo gebruikt, dus qua performance en geluid zat het wel snor. De auto werd uitgesteld, daarna werd het een sterk potje welles-nietes en nog steeds is er wel-niet-wel-niet sprake van een Lamborghini-sedan. Wij zien de bui al hangen: die Estoque is zo dood als het maar kan.

Bugatti 16C Galibier (2009)

Toen Volkswagen Bugatti kocht was het doel simpel: de Veyron moet de snelste auto ter wereld worden. Punt uit. In 2006 was het zo ver en een monster met 1.001 pk uit een W16-motor ging in de verkoop. Tevens was de Veyron een luxueuze manier van snelheid. Dat zorgde voor een nieuw idee: een sedan. In 2009 toonde Bugatti de 16C Galibier, een vierdeurs Veyron die – naar mijn bescheiden mening – veel en veel mooier is. En ja: dat betekent diezelfde W16 in het vooronder, inclusief tweedelige motorkap met een scharnierpunt in het midden. De motor leverde in de Galibier ook 1.000 pk dus schoot de sedan naar de 100 in een tijd die niet ver van de Veyron af lag. Waarom de stekker uit de Galibier getrokken werd, was niet helemaal duidelijk destijds. Vraag was er namelijk wel. Het probleem was dat klanten de Galibier liever als iets compleet anders zagen, zo werd recent duidelijk.

Citroën Metropolis (2010)

Citroën is altijd lekker eigenwijs, maar weet ook altijd wanneer het genoeg is. Zo heeft er altijd een dalende lijn gezeten in een limousine in de topklasse van het merk. De DS was buitenproportioneel populair, de CX moest al iets inleveren en de XM werd met babyaantallen verkocht ten opzichte van die andere twee. In 2006 werd het nog één keer geprobeerd met de C6, maar dit faalde jammerlijk. Dan is het klaar. Maar toch heeft Citroën het nog geprobeerd. Voorbeeld één was de Metropolis uit 2010. Deze was meer bedoeld voor sedanmekka China, dus dat was al jammer voor ons. De hybride V6-aangedreven überlimo uit Frankrijk was in ieder geval schitterend mooi. Een tweede voorbeeld van Citroën concept sedans kwam onder het DS-merk genaamd DS Numéro 9. Deze schetste nog één keer een bizar plaatje van een superlimo à la Citroën. Anno 2020 is er dan ein-de-lijk een DS 9. Op zich een mooi ding, maar een 508 met een nieuw neusje is niks vergeleken met de Metropolis.

Lotus Eterne (2010)

We zagen dus al Aston Martin, Porsche, BMW, Lamborghini en Bugatti die een graantje wilden meepikken van de snelle sedanmarkt. En wie kwam daar ineens uit redelijk onverwachte hoek? Lotus. Jazeker, de kleine Britse sportwagenbouwer had ineens wilde plannen in 2010. Een vijftal studiemodellen moest het nieuwe Lotus schetsen, met in de hoofdrol de kleine Elan, de middelgrote Elise, de McLaren-killer Esprit, de coupé met motor voorin Elite en eentje die perfect in deze lijst past: een vierdeurs coupé of sedan genaamd Eterne. Niet met de minste specs: een 5.0 liter V8 zou 620 pk over de achterwielen sturen. Om nog maar te zwijgen over hoe ontzagwekkend mooi hij zou worden. De concepts verdwenen weer in stille trom en de revolutie voor Lotus is nu pas in fase één.

Infiniti Q50 Eau Rouge (2014)

We hebben ons wel heel erg gericht op concept sedans in de topklasse, die zijn namelijk gaaf. Concepts die wél een compacte sedan afbeelden, gaan meestal gewoon in productie. Behalve deze dan. De Infiniti Q50 Eau Rouge zou een rasechte M3-killer worden. Het idee is gewoon extreem simpel: men neme de compacte Infiniti Q50, een ‘premium’ sedan, en lepelt er de 3.8 liter V6 van een Nissan GT-R in. Het resultaat? 575 pk! Infiniti kon de kosten echter niet opwegen tegen de baten en de Eau Rouge (uiteraard vernoemd naar de bocht op Spa-Francorchamps, en dan dus niet Raidillon) stierf een stille dood. Net als de andere M3-rivalen. Opvallend is dat het recept erg lijkt op de toen nog niet bekende Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio, wat een heerlijke M3-killer is. Het hád gekund.

Audi TT Sportback (2014)

Beticht mij er maar van dat dit niks meer dan een opvuller is. Maar nee, ik vind dit echt wel een kandidaat voor deze lijst. Het recept is namelijk kinderlijk eenvoudig: Audi zocht niches om te vullen en de naam TT leende zich daar kennelijk uitstekend voor. Het resultaat is een vierdeurs TT die toch het gros van diens stijlelementen kan gebruiken. Stiekem is dat erg goed gelukt. Het werd niks, want dit zou naast de A4 en A5 Sportback geen rationeel doel hebben. Helemaal omdat de achterkant in grote lijnen exact lijkt op de tweede generatie A5 Sportback (B9) die er wél kwam. En vooruit: misschien helpt ook mee dat de TT-naam zijn iconische status een beetje aan het verliezen is.

Mazda Vision Coupé (2017)

We eindigen met… een coupé? Laat de naamgeving je niet misleiden, wij tellen vier stuks deuren. Bovendien had Mazda al de RX-Vision als een coupé met de motor (een niet genoemde unit) voorin, dus nog eentje zou doelloos zijn. De Vision Coupé is niet doelloos, hij is vooral gewoon erg mooi. Concept cars, en dus ook sedans, dat heeft Mazda wel goed in de vingers. En oh ja, het produceren ervan uiteindelijk ook. Er is dus nog een kans dat we hier zowat naar de nieuwe Mazda6 aan het kijken zijn. Nog even geduld, dus.