Met de komst van de volledig elektrische MINI zijn de benzine drinkende MINI’s toch nog niet verdwenen.
Er zijn inmiddels maar weinig merken die vasthouden aan het plan om (snel) all-electric te gaan. De markt vraagt voorlopig nog om auto’s met de good old verbrandingsmotor. Gelukkig voor de dealers heeft MINI het vorige type nog een stevige makeover gegeven en mag die voorlopig nog even blijven.
Fusion tussen oud en nieuw
Op eerste gezicht lijkt deze MINI John Cooper Works wellicht sterk op de elektrische MINI die er ook is, maar het zijn auto’s op een volledig ander platform. Beiden MINI’s hebben uiteraard wel dezelfde basisvorm met korte overhangen, een korte motorkap en een relatief rechtopstaande voorruit. De benzine-MINI’s adopteren ook de driehoekige achterlichten van zijn elektrische broer, wat de familieband nog duidelijker maakt.
Ook het interieur kreeg een stevige makeover met een fraai, helder OLED display (240mm groot). Het is helaas wel rond en samen met de best drukke userinterface is het niet altijd even gebruiksvriendelijk.
Een bestuurdersdisplay is er niet, wel een head-up-display (HUD). Die is ook al niet echt fantastisch, want de informatie wordt geprojecteerd op een stukje plastic wat veel te laag is. Een echte HUD is het dus niet, meer een slecht scherm op een onhandige plek.
Benzine-powerrr!
De elektrische MINI’s zijn ook niet slecht bedeeld, maar de MINI John Cooper Works is een serieus potente hothatch. In het vooronder snort de bekende B48 viercilinder die ook in diverse BMW’s te vinden is. In dit geval is die gekoppeld aan een DCT-bak met zeven versnellingen. Tijdens langzaam manoeuvreren is dat wat minder soepel, maar op tempo is het een prettige metgezel.
De 2.0 viercilinder TwinPower-turbomotor (met één twinscroll turbo) levert 231pk en 380 Nm. Dat is voldoende voor een topsnelheid van 250 km/u (best hard in een MINI) en een sprint naar de 100 in 6.1s. Er is overigens ook een MINI JCW electric met 258 pk, die doet de 0-100 in 5,9s en haalt 200 km/u.
Stevig, maar leuk
Op de snelweg word je niet perse blij van het onderstel van de MINI. Het is nogal stuiterig en hard, deels komt het door de korte wielbasis, maar het is ook keuze van MINI om relatief harde veren en dempers te kiezen.
Als er meer bochten komen, wordt het al weer veel leuker aan boord van de MINI John Cooper Works. Zeker onder de glibberige, meer herfstachtige, dan echt winterse omstandigheden op de Nederlandse wegen in januari, toont de MINI JCW zich van de beste kant.
De achterkant is lekker los: stuur de MINI John Cooper Works (te) abrupt een bocht in en de kont komt mooi om. Vervolgens is de tweeliter meer dan potent genoeg om de auto recht te trekken en als een kogel de bocht uit te accelereren. Het ESP hoeft niet eens (helemaal) uit om hiervan te genieten.
MINI John Cooper Works uiterlijk
Een deel van de lol van MINI’s is het uiterlijk (en interieur): de JCW stelt niet teleur met remsysteem in Chili Red met JCW-logo, achthoekige hoogglans zwarte grille met brede ventilatieopeningen, roodgekleurde inzetstukken in de luchtinlaten en die lekkere kont. Lekker eigenwijs prijkt er maar één centraal geplaatste uitlaat in de zwarte diffusor.
Daarnaast had de MINI John Cooper Works uit de test letterlijk alle dealeropties die er ook nog zijn. Dus van JCW Naafdoppen Vaststaand, deurpinnen, matten, spiegelkappen, ventieldoppen, tankdop, JCW sleepkabel en alle spoilers en windgeleiders. Dat lijkt dan een extreem dure hobby, maar de totaalprijs van 2.939,00 euro viel me nog wel mee.
De catalogusprijs van €52.290 is niet mals, maar daar zit naast 21% BTW ook nog 10 mille aan BPM in. Leuker kunnen we het niet maken. De elektrische MINI John Cooper Works is overigens vanaf 49,3k.
Het is een langzaam uitstervend ras: de hothatch. Het siert MINI dat ze er nog mee doorgaan. De MINI John Cooper Works is simpelweg een leuke auto, ik hoop dat ik ze vaak ga tegenkomen op de weg.
Heb weleens zo’n autotaalglas Mini (One?) meegekregen vanwege een ruitvervanging. Ik vond zo’n mini echt tegenvallen, met een 3-cilinder erin die heel erg rauw liep terwijl er nog geen 60k mee gereden was. Overal hard plastic goedkoop aanvoelend. Beetje vissenkom gevoel waar je in zit, wel goed zicht rondom. Daarna nog even een paar mooie bochten opgezocht om lekker doorheen te hoeken maar ook daar niet echt onder de indruk, het ‘kart’ gevoel dat beloofd wordt kreeg ik niet, behalve dan dat de auto heel klein en beetje fragiel aanvoelt. 10x liever m’n eigen auto (1-serie F20) Of geldt het superieure Mini gevoel alleen voor de duurdere modellen? Jammer want ik er veel meer van verwacht en me er ook echt op verheugd om eindelijk eens in een Mini te rijden.
Die ervaring had ik ook bij Carglaas ermee, ik kon geen spectaculair weggedrag erin ontdekken. Volgens zijn mini’s een hype, te duur, niet bijzonder rijdend en eigenlijk ook niet leuk meer, vooral niet die opgeblazen versie’s.
Ik word helaas niet hebberig. Mijn Cooper S met JCW pakket heeft een mooier interieur en exterieur.
Nog relevant? Een mooi voorbeeld is de Abarth die voor geen meter meer verkoopt sinds hij enkel nog elektrisch is. Je koopt dit soort bommetjes voor de fun, rijbeleving en emotie. Dat ga je niet krijgen als je er een EV van maakt.
En zijn gewoon veel te duur geworden, voor dat soort bedragen koop je iets veel beters in de jong gebruikt sector.
Lijkt me een lekker bommetje, maar die centrale uitlaat.. Ai ai ai
Daar heb je de aftermarket markt voor
Heb zelf een 2015 F56 JCW gehad, maar ik word hier nou ook niet echt warm van. In 2015 was het geluid fantastisch, zeker met de originele JCW-sportuitlaat met bedienbare klep. Maar met alle filters nu en het karige interieur, gecombineerd met 1 centraal geplaatst uitlaatsierstuk, sla ik over. Ik zou eerlijk gezegd nog liever de elektrische variant hebben. Zegt veel.
100% mee eens. Die JCW’s en Cooper S’en t/m 2018 klonken geweldig.. Daarna werd het klinischer en klinischer.. Jammer, maar wellicht kan MINI er niet veel aan doen door de regelgeving :-(
Begrijp niet waarom ze deze niet met 265 pk en een sperdiff uitbrengen (de setup van de BMW 128ti).
Waarschijnlijk om niet daarmee te concurreren en ruimte over te laten voor een GP als die nog komt
Ja, dat zou het een stuk interessanter gemaakt hebben, met 265 ken een sperdiff.
Nu weet ik niet zoveel af van BMW/Mini motoren, dus wat is het verschil tussen die hier gebruikte JCW motor versie en die van een 128i. ??
Is het alleen een software verschil of zijn er ook hardware verschillen.
Verder, is een Sperdiff geen verkrijgbare extra in de optielijst, voor de. JCW.
De wegligging viel mij enorm tegen. In mijn optiek komt dat deels doordat er te grote goedkope velgen zijn gemonteerd (zwaar en geen compliantie door de platte banden), deels door de wel erg goedkope dempers en deels door de te stugge veren en dikke stabilisators.
Het is allemaal aan te passen natuurlijk, maar BMW is wel een beetje de weg kwijt.
Wouter zegt in de video dat BMW zelf geen DCT bakken meer monteert (in de M2 enz). Maar in (ondermeer) de 1 serie (inclusief de m135) die technisch zeer verwant is met de Mini, monteert BMW nu juist weer wel een DCT bak (in plaats van de F40, waar een aisin bak werd gemonteerd).