Dit zijn de 11 gaafste uitvoeringen van de Mercedes W124

Dat doen we vandaag door eens een blik te werpen op de aangepaste en getunede W124’s. De reden waarom is eigenlijk erg simpel. De vader van ondergetekende had ooit een W124. Een 200 D. Donkerblauw, non-metallic, wieldoppen, 4-bak en grijze stoffen bekleding. Geen airco. Radio uiteraard achteraf en een Shell Stratenboek in het handschoenenvakje. Voor mij was de W124 de coolste auto aller tijden. Nadeeltje: de 200 Diesel bleek wel een beetje langzaam. Erg langzaam. Dus al snel groeide er een gezonde interesse naar snelle W124’s. We nemen de volgende met je door:

Tommy Kaira M30E:
Iedereen die Gran Turismo heeft gespeeld kent Tommy Kaira wel. Naast sportwagen fabrikant was Tommy Kaira ook tuner van Subaru, Nissan en Toyota. Ze begonnen echter met het tunen van Mercedessen. De eerste was een gekietelde 190 E (de Tommy Kaira M19E), maar hun tweede wapenfeit was de M30E, een 300 E met 230pk. Dit werd bereikt door scherpere nokkenassen, gewijzigde spruitstukken, een grotere luchtinlaat en een sportuitlaat. Favorietje van de lokale Yakuza, naar het schijnt. Tegenwoordig doen ze vooral aan hybridetuning.

Oettinger 3600E:
Oettinger is geen onbekende in de tuningwereld, maar dan vooral als tuner van Audi’s en Volkswagens. Waar de Tommy Kaira grondig aangepakt werd, ging Oettinger eenvoudiger te werk. het blok werd opgeboord tot 3,6 liter. Dit resulteerde in 235pk. De topsnelheid zou boven de 250 liggen. Hoopvol genoeg kreeg de 3600E een teller welke tot 300 km/u ging. Spotten was lastiger, want echt opvallen deed de Oettinger E niet, op de velgen en wat stickers na was het gewoon een W124. Het interieur kreeg wel een sportstuur. Alles wat je nodig had.

Boschert B300-24C Biturbo:
Als Mercedes zelf niet met een moderne Gullwing komt doen wij het wel, dachten ze bij Boschert. Boschert was een niet onverdienstelijke veredelaar van Mercedes, maar ze zullen nog het meest herinnerd worden aan de B300-24C Biturbo. De basis was een 300CE, maar echt alles werd anders. De neus werd vervangen voor een exemplaar van de R129 SL. De wielbasis werd met een paar centimeters ingekort en de deuren werden vervangen door vleugeldeuren. De 3-liter zes-in-lijn kreeg er twee turbo’s opgeschroefd waardoor het vermogen toe nam naar 320pk. Nog altijd een jongensdroom.

Renntech E600:
De Amerikaanse Mercedes tuner is al jaren succesvol in de States, daar buiten minder bekend. Op zich logisch, er zijn over de grens al meer dan voldoende alternatieven. Om de Yanks tevreden te houden bood Renntech een keur aan tuningsmogelijkheden voor de W124. De vetste was nog altijd de E600. Deze had de M129 5.0 V8, maar dan gekieteld tot zo’n 400pk. Flink meer dan de 65pk sterke 200D… Nog altijd weet Renntech te verrassen met dik aangeklede Mercedessen.

Koenig Specials 300 E Twin Turbo:
Tegenwoordig hebben we Mansory als ‘veredelaar’ van dure auto’s, in de jaren 80 was Willy Koenig de tuningheld. De motoren werden door Koenig flink onder handen genomen, het interieur kreeg desgewenst extra leer, televisie en een telefoon. Vitoorio Strosek was zoals gebruikelijk verantwoordelijk voor de uitbundige bodykit. Net als bij Boschert koos Koenig voor een Twin Turbo setup. Hiermee leverde de zespitter 345pk en moest een top van 300 km/u of hoger mogelijk zijn. Subtiel is anders.

Carlsson C35:
In vergelijking met Koenig kun je deze Carlsson bijna elegant noemen. Carlsson is geen onbekende als het aan komt op het tunen van E-klasses. De Mercedes tuning divisie van Herbert Hartge ging voorzichtig te werk. De C35 was gebasseerd op de 300 24 klepper en had een tot 3,5 liter uitgeboorde zescilinder. Bumpers, skirts, velgen, uitlaten: alles werd aangepast, maar wel enigszins behouden. Je kon de aandrijflijn overigens ook in de 190 E krijgen, misschien nog wel cooler dan de verplichte Cosworths.

AMG 300 TE 6.0 ‘Hammer’:
Misschien wel de meest illustere uit dit rijtje. Eind jaren 80 was dit een bijzonder fenomeen. Dit was een zakenauto welke het Ferrari’s, Porsches en Lamborghini’s erg lastig kon maken. Wat de ‘Hammer‘ zo bijzonder maakte was niet alleen het prestatiepotentieel, maar ook de verfijning van de auto als je normaal reed. De eerste Hammer had een 5.6 liter V8, later werd deze vergroot tot 5.8 en de laatste series hadden 6.0 V8.

Mercedes-Benz E60 AMG:
Strikt genomen geen getunede auto, Mercedes was nog geen eigenaar van AMG, maar (nauw) samenwerkend partner. De E60 AMG was de AMG versie van de E500. Naast een E60 AMG kon je ook kiezen voor de iets mildere E36 AMG, wat aangeeft dat twee AMG’s van een model geen nieuws is, zoals @Dizono ons weet te vertellen.  Maak niet de fout dit een Hammer te noemen, want dat zijn de V8 E-klasses van vóór de 500 E.

Brabus E 500 6.9:
Soms hebben de Duitsers humor. Brabus bewees dat door in 1993 een tot 6.9 liter vergrote V12 in het vooronder van de 500E te lepelen. Het resultaat was 508pk en 710 Nm. Hiermee begon het, want het schijnt dat de meeste eigenaren de auto voorzien hebben van de 7.3 en later de 7.3S update, waardoor de V12 582pk levert. In Nederland schijnt rijdt er sowieso eentje rond met de 7.3 V12. Daarbij schijnt het dat Brabus enkele W124 500’s later alsnog heeft voorzien van V12. Niet alleen Brabus lepelde een V12 in de E-klasse, ook Väth wist een 7.2 liter groot exemplaar passend te krijgen.

Brabus E 6.5:
Een andere Brabus variant die zeker de moeite waard is om te benoemen. Dit was de ultieme E 500 (inderdaad, de E er nu voor). De V8 werd vergroot tot 6.5 liter, waardoor je nu ineens de beschikking had over 450 Bottropse paarden. Er zijn er een paar van gebouwd en eentje heeft tot voor kort te koop gestaan, maar is dan eindelijk verkocht aan een zeer gelukkige taxichauffeureigenaar. Dit blok zou later ook nog geleverd worden in de sterkste SLK ooit, de Brabus SLK V8 6.5. Tegenwoordig is de V8 de snelste oplossing voor de E-klasse.

Wald 300 TE V4:
De Japanners zijn nog altijd onverminderd gek op de W124. Er zijn talloze clubs gewijd aan deze onverwoestbare auto’s. Het toevoegen van een Wald bodykit is niet zozeer een teken van wansmaak (of toch?), maar om je W124 nét even unieker te maken. Zoals bekend doet Wald voornamelijk uiterlijkheden. Naast de bekende tuners was er ook een Nederlandse tuner populair. In Japan rijden er W124’s rond met een (twin-)turbokit van Mosselman. Deze turbo specialist is voornamelijk bekend met BMW’s, maar heeft in de jaren 80 en 90 Mercedessen voorzien van extra vermogen.

Meer lezen? Dit zijn de gaafste snelle stationwagons!