Special: Brabus Crossfire 6.1 V8

Zo worden ze helaas niet meer gemaakt,maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Onlangs werd in een van onze specials de Chrysler Crossfire behandeld. We kunnen er lang of kort over zijn (uw scribent heeft een voorkeur voor het eerste), maar de auto was geenszins perfect. De Crossfire had eigenlijk slechts drie grote voordelen. Zo is het uiterlijk spectaculair te noemen, of je er fan van bent of niet, er zijn geen auto’s die erop lijken. Zeker in een tijd waarin SUV-coupé’s van BMW’s en Renault niet van elkaar te onderscheiden zijn. Nog een groot voordeel van de Crossfire is het feit dat het auto’s zijn waarmee je prima elke dag kunt rijden. Zo vermoeiend als een Caterham of Elise is een Crossfire niet. Zo wendbaar ook niet, maar dat laten we terzijde. Als laatste voordeel: er is geen langzame Crossfire. Je kon kiezen tussen 218 of 330 pk. Prima vermogens, zeker gezien de acceptabele prijs van de auto.

Eigenlijk moet je de Crossfire dus zien als een soort Hot Rod, geen sportwagen. Een auto om (heel) snel van punt 1 naar punt 2 te kunnen. Je kan dat talent natuurlijk ook uitbreiden. Het voordeel van de Crossfire was dat alle techniek gewoon van Mercedes-Benz was. De auto was per slot van rekening gewoon een SLK van de R170-generatie. Voor Mercedes-tuners was het dus eigenlijk kinderlijk eenvoudig om de Crossfire aan te pakken. Je zou dus denken dat alle tuners los gingen op de Crossifre, maar nee: er waren er slechts twee.

De eerste is de Väth Crossfire V35. Dit bedrijf is commercieel iets minder bekend dan de andere Mercedes-tuners, maar het gaat al erg lang mee. Ondanks dat je bij Väth voldoende kunt krijgen om je Benz er dikker uit te laten zien, concentreren ze zich vooral op het technische aspect. Dat is ook het geval bij deze Väth Crossfire V35. De kenmerkende grote kruisspaak-velgen zitten er uiteraard onder en de Crossfire staat iets lager op zijn buik, maar het meeste gebeurde onderhuids.

Zo is de M112 3.2 V6 aangepakt door Väth, op de ouderwetse manier welteverstaan. De 18-klepper werd vergroot van 3,2 naar 3,5 liter slagvolume. Er werden ‘scherpere’ nokkenassen gemonteerd, een ‘sport’-karalysator en een sportuitlaat. De auto leverde nu 286 pk en 390 Nm. Daarmee moest de Crossfire van Väth in staat zijn om 270 km/u te halen.

Een ander bedrijf dat zich bezig houdt met Mercedessen én Chryslers is Brabus. Onder de noemer ‘Startech’ werden Chryslers en Dodges aangepakt door de mannen uit Bottrop. Zo kon je een lading modificaties ontvangen voor je Dodge Viper of Chrysler PT Cruiser. Omdat de Crossifre gewoon een SLK was, hoefde Startech niet het wiel opnieuw uit te vinden. Uiteindelijk zijn er twee varianten Brabus varianten van de Chrysler Crossfire geweest.

De eerste was de Startech Crossfire 3.8S. Ook bij deze auto werd het M112 blok uitgeboord, ditmaal tot maar liefst 3.8 liter. De motor leverde dankzij de vergroting van het slagvolume nu 300 pk (bij 5.750 toeren) en 395 Nm aan koppel bij 3.800 toeren. Met name dat laatste getal is van belang. Er gaat niets boven een atmosferische motor met een groot slagvolume. Dat is het ware koppel dat je wil voelen, in plaats van een turbootje dat heel even koppel kan simuleren.

Qua uiterlijk kon je bij Startech meer krijgen dan bij Väth. Zo waren er veel meer carroserie-verfraaiingen leverbaar. Er was keuze uit diverse ‘Startech’-velgen, die rechtstreeks uit de Brabus-catalogus kwamen. Ook het onderstel kon worden aangepakt en er waren Alcon-geventileerde 355 mm grote remmen leverbaar met 6 zuigers. De 3.8S was er zowel als Roadster als Coupé.

Mocht dat niet voldoende zijn, dan kon je bij Startech ook terecht voor een stapje extra. Je zou aannemen dat ze dat deden op basis van de Crossfire SRT-6, er waren immers ook tuningkits leverbaar voor de SLK32 AMG. Echter, nog voordat Chrysler uitkwam met een 330 pk sterke Crossfire, had Startech al eentje met bijna 100 pk méér. Voor de goede orde, dat is dus meer dan 200 pk méér dan een standaard V6 Crossfire.

Brabus heeft diverse speciateiten en eentje daarvan is de hubraumachtcylinder. Deze motor is gebaseerd op de M113, maar is op tal van punten aangpakt. De motor meet na de Brabus-ingreep 6.034, wat voor Bodo en zijn kornuiten voldoende was om de auto aan te duiden als een 6.1. De vierentwintigklepper leverde nu 426 pk bij 5.400 toeren en 621 volvette Newtonmeters bij 4.100 toeren. De V8 was in dit geval gekoppeld aan de vijftraps automaat van Mercedes-Benz. Deze stond niet bekend om zijn snelheid, maar kon meer krachten verwerken dan de handbak.

De Startech Crossfire mag met recht de snelste Crossifre genoemd worden. De standaardsprint naar 100 km/u was in 4,7 seconden achter de rug en voluit over de Oberhausen Straight kon je 300 km/u rasen. Zoals gezegd, voor de SRT-6 werden er geen kits meer aangeboden door Startech. Brabus kwam er gaandeweg achter dat Chrysler-eigenaren niet zo heel vaak ervoor kiezen om hun auto voor grote bedragen aan te passen naar hun smaak. Rond de tijd dat DaimlerChrysler geen setje meer was, vond Brabus het ook welletjes.

Startech bestaat overigens nog steeds. Het is nog steeds van Brabus, maar ze pakken geen Chryslers meer aan. Startech is nu eigenlijk de overkoepelende tuner voor producten die geen Smart of Mercedes-Benz zijn. Zo zijn er Startech producten op basis van de auto’s van Aston Martin, Bentley, Jaguar, Land Rover en Maserati. Zonder meer zitten daar geweldige auto’s tussen. Maar een knotsgekke Hot Rod als de Crossfire V8 6.1S is er niet meer.