BMW M2 – test en video

Compact, achterwielaandrijving, 450 pk: ik had wel zin in de test van de BMW M2.

Meteen maar de persoonlijke ontboezeming: met sommige auto’s heb je de klik. Die moeten er gewoon een keer komen. Met onbereikbare supercars is dat gevoel er niet, met al te praktische, niet al te spannende burgermansauto’s heb ik dat begrijpelijkerwijs ook niet. Met de M2 wel: ik heb alle vorige versies getest, en ook al tig keer in een M2 van een bezoeker gereden. Iedere keer weer eindigt het met een kleine zoektocht op de occasionportalen. Eigenlijk kan ik deze test van de BMW M2 generatie G87 dus niet objectief uitvoeren, maar who cares.

Een feestnummer voor 50 jaar M gmbh

In 2022 bestond M GmbH 50 jaar, wat ze uitgebreid gingen vieren. Althans dat zou je verwachten, maar eigenlijk lukte dat niet zo. Diverse modellen werden aangekondigd, maar verschenen pas een stuk later op de markt. Ook liet BMW de heilige hallen op slot, dus niemand mocht zich vergapen aan alle generaties M3 of M5. Wel lanceerde BMW M een geheel eigen model, maar sommigen waren minder enthousiast dat dat een zware crossover in de vorm van de BMW XM was.

Gelukkig kwam ook de BMW M2, die je best mag zien als de spirituele opvolger van de eerste auto die BMW M onder handen nam. De BMW 2002 turbo was een driedeurs sedan (of coupé) met een dikke motor, een iets dikkere koets en het was een auto die niet superpraktisch is. Dat klinkt wel een beetje als de M2, zeker omdat ze beiden vertrouwen op drukvulling om het leven wat mooier te maken.

M2-M3-M4

Ergens is het apart dat de M2 er überhaupt is. Met de M4 en M440i bedient BMW al de klanten die graag wat performance in een tweedeurs coupé (of cabriolet) hebben. De M2 gebruikt hetzelfde platform, de interieurs komen aardig overeen en sinds de M2 CS hebben M2, M3 en M4 (in basis) dezelfde motor. Van de vorige M2 verkocht BMW sinds 2015 bijna 60.000 exemplaren, dus er is blijkbaar markt voor een “junior M4”.

Als je de M2 met de M4 vergelijkt, dan valt op dat de M2 214 mm korter en 10 mm hoger is. De wielbasis is 110 mm kleiner en de bodemvrijheid is 3mm groter (het scheelt toch he). Je zou verwachten dat de M2 dan ook wat lichter is dan de M4, maar BMW trekt daar nogal wat mistbanken op. Voor de massa leeg wordt voor de M2 met automaat 1.700 kg gecommuniceerd, en voor de M4 Competition ook…. Er zijn verschillen in uitrusting, zo heeft de M4 standaard een carbon dak, maar dat scheelt ook maar 6 kg. Om het plaatje compleet te maken: de eerste M2 woog 1.470 kg. Dit platform is ver voorbereid op elektrificatie en ook allerlei verplichte milieu- en veiligheidszaken voegen behoorlijk wat gewicht toe.

S58 voor de BMW M2 G87

Het recept voor ieder M-model is makkelijk: er moet in ieder geval een dikke motor in, liefst eentje met een beetje motorsport technologie. Voor de G87 M2 is het gelukt: onder de motorkap vinden we het bekende S58 motorblok: een zes-in-lijn met drie liter slagvolume die wordt gevuld door twee monoscroll turbocompressoren. Het is een sterke motor met een closed deck blok met stijve krukaskast, een lichtgewicht gesmede krukas, directe benzine-injectie en Valvetronic variabele kleptiming. Sinds AMG de overstapt waagt naar viercilinders, is het des te gaver dat dit een historisch verantwoorde zes-in-lijn is.

In de M2 levert het S58 blok 460 pk bij 6.250 toeren per minuut. Tussen de toerentallen van 2.650 en 5.870 is het maximumkoppel van 550 Nm beschikbaar. Naar keuze kan de motor worden gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak of een automaat met 8 versnellingen. De excellente DCT bak (met dubbele koppeling) heeft helaas het veld moeten ruimen, maar BMW maakt het deels goed door de automaat een nogal ruige afstelling te geven.

De M2 is overigens één van de laatste der mohikanen die nog met een handbak en zonder elektrische ondersteuning op de markt wordt gezet. Volgende M producten worden waarschijnlijk allemaal Plug-in hybrides, met een aandrijflijn die lijkt op die van de BMW XM.

BMW M2 met automaat is serieus snel

De BMW M2 uit de test was er één met automaat, want het merendeel van de kopers zal dat ook kiezen. Het is te prijzen dat BMW nog handbakken levert, maar inmiddels zijn de automaten zoveel beter en sneller.

De sprint naar 100 kan in een M2 met handbak in 4.3s. Volgens fabrieksopgave van BMW doet de M2 met M steptronic automaat het 4,1s en tijdens onze test zagen we ook al een tijd van 4.08s. Mocht je net vanuit stilstand een onbegrensde autobahn opdraaien, de M2 doet de sprint van 0 naar 200 in 13,5s.

De topsnelheid is natuurlijk begrensd. De Duitse fabrikanten (op Porsche na) sloten ooit een herenakkoord om de wedloop qua prestaties wat in te dammen. Ze zouden hun auto’s begrenzen op 250 km/u, naar verluidt om de Duitse overheid aan boord te houden om de autobahn zonder tempolimiet te behouden.

De topsnelheid van de M2 is dan ook 250 km/u, maar optioneel kan de begrenzer nog wat worden opgerekt. Daarvoor moet je het BMW Drivers Package mee bestellen en dan gaat de topsnelheid naar 285 km/u, wat nog steeds niet ontzettend snel is voor een auto met zoveel vermogen.

Is de driftkoning terug?

Bij de 1M Coupé en vorige generatie M2 hoefde je maar het gaspedaal te kijken om overstuur op te wekken. Ook de M3 en M4 zijn lekker tailhappy als je in de juiste rijmodus hebt. Je zou dus verwachten dat de G87 M2 ook zo’n karakter heeft he?
De hardware om dat te doen is nog steeds aanwezig, de M2 heeft een actief M-sperdifferentieel en elektronisch gestuurde dempers. Ten opzichte van reguliere BMW 2 serie Coupé zijn de spoorbreedtes vergroot en is de koets stijver gemaakt. In vergelijking met de wat grotere M4 kreeg de M2 aan de voorzijde wat stijvere veren, de achterkant werd juist wat zachter.

Het resultaat is dat de G87 M2 uitgebalanceerder aanvoelt en meer grip op de achteras lijkt te hebben dan zijn voorganger. Goed nieuws voor de rondetijden, maar het oude, losse karakter aan de achterkant is een beetje verdwenen. Met wat provocatie gaat (vrijwel) alles dwars, maar het past nu beter bij de M2 om mooiere lijnen te rijden en de achterkant tegen de gripgrens aan te duwen. Het is beter, maar het is niet per se leuker voor iedere chauffeur.

Het gestegen gewicht is gevoelsmatig geen groot issue. Er is meer dan voldoende grip en zeker ook voldoende vermogen om ermee om te gaan. Ongetwijfeld zal op langere stints op het circuit banden en remmen het zwaar krijgen, het is echter maar een kleine groep die de M2 zo zal gebruiken.

Kleine nieren en benzinetank

De kleine nieren van de 2-serie coupé en M2 zijn voor veel BMW liefhebbers een zegen, nog niet iedereen is gewend aan de mega-nieren van M4, i7 en XM. Ik vind het vooral knap dat de M2 direct herkenbaar is als BMW, maar toch best afwijkt van de andere modellen. Een leuke kleur kiezen maakt de BMW M2 wel wat leuker, de auto uit de test was M Toronto Red. Het lichtblauwe M Zandvoort Blau staat de M2 ook fijn.

Minder prettig is de te kleine benzinetank. Misschien moeten we een standaardformule voor de gewenste grootte van de brandstoftank introduceren: het vermogen in pk gedeeld door 10 en daar tellen we 30 bij op. De M2 zou dan een prettige 75 liter tank krijgen, dan kom je nog eens ergens. Nu is er een benzinetank van 52 liter aan boord. Met een verbruik van 1 op 6 à 7, is de M2 een perfecte auto om alvast te wennen aan de range van elektrische auto’s.

Prijs en conclusie BMW M2 test

Onze Vlaamse lezers rijden voor 74.950 euro weg in een M2, terwijl de Nederlandse prijs een whopping 114.398 euro moeten afrekenen. De optionele handbak is 5 mille duurder (in Nederland), 10% van de kopers wereldwijd kiest ervoor om zelf te schakelen.

Vergeleken met de M4 is de M2 27k goedkoper, maar heeft ook 50 pk en 100 Nm minder en is 0,2s langzamer naar de 100. Dus in dat opzicht is de M2 reëel geprijsd. Het verschil met de ook best leuke M240i is bijna 40 mille (waarvan 20 mille extra BPM!). Ouch.