Vergelijking: Bugatti La Voiture Noire vs Chiron

Weer een Bugatti met W16: die moet wel hetzelfde zijn als een Chiron, toch?

Prijsklasses zijn overal. Tegenwoordig staat er in principe al voor 10.000 euro een nieuwe auto op de oprit. Bij 50.000 euro staat er gemiddeld gezien een dikke premium sedan op de oprit. Elke ‘stap’ die je vervolgens omhoog gaat zorgt ervoor dat je een steeds mooiere auto kunt kopen, maar er is altijd baas boven baas. Tenzij je jezelf een gigantisch dure auto laat aanmeten. Een Rolls-Royce Sweptail, om eens iets te noemen. En zelfs dan moet je vanaf nu je meerdere erkennen in de eigenaar van de unieke Bugatti La Voiture Noire.

En dat is eigenlijk het grootste eerste-wereld-probleem wat er ooit is geweest. Want je bent wel héél erg aan exclusiviteit gehecht als een Bugatti Chiron, die je kunt kopen voor zo’n 2,5 miljoen euro, niet duur en exclusief genoeg is. Voor ongeveer 99,999 procent van de wereldbevolking is het namelijk nooit een keer weggelegd om een Chiron te bezitten. Voor Ferdinand Piëch, die de La Voiture Noire heeft besteld, is het een wens. Het doet wat dat betreft een beetje afbreuk aan de La Voiture Noire om te horen dat het eigenlijk gewoon een Chiron is met een andere koets. Als we het even ordinair mogen formuleren.

Is dat dan wel zo? We nemen de auto’s even zij-aan-zij onder de loep. Voordat we dat doen, even een disclaimer. Ondergetekende vindt La Voiture Noire zo ongeveer de slechtste naam die ooit gegeven is aan een auto. Om te voorkomen dat mijn vingertoppen pijn doen van het te vaak herhalen van deze naam, gebruiken we de benaming LVN. Scheelt ook ruimte.

Bovenaan op de afbeeldingen staat de LVN, onderaan de Chiron.

Exterieur
We beginnen even met de Chiron. Qua styling schreeuwt de auto niet dat hij 1.500 pk op de weg moet houden. Tuurlijk zitten er wel lijnen en grote koelsleuven om de lucht goed naar de motor en over de auto te krijgen, maar met de spoiler ingeklapt is het ‘gewoon een supercar’. Bij zijn introductie in 2016 (alweer 3 jaar geleden) was het even wennen, maar de auto droogt best goed op.

Dat is bij de LVN helemaal anders. Omdat de auto qua techniek geen drastische verandering is ten opzichte van de Chiron, is het niet nodig om nu allemaal wilde lijnen te gebruiken. Dat doet Bugatti wel. De voorbumper bestaat uit allemaal luchtgaten, een bumper met allerlei vouwen en bijzonder plaatwerk. Bij de meeste auto’s valt het te excuseren als het is om de motor heel en gekoeld te houden, maar de Chiron bewijst dat de 8.0 W16 dat helemaal niet nodig heeft. De LVN is daarom enigszins overontworpen.

Toch heeft het design van de LVN een reden. De inspiratiebron was één van de eerste bijzondere Bugatti’s: de 57SC Atlantic. Die auto gaat tegenwoordig voor stuntprijzen onder de hamer, er zijn er nog maar een paar van. Dat terwijl de auto beeldschoon is en blijft. De spitse vorm van de achterkant, met de bijzondere vorm van de achterlichten en de diffuser, is een knipoog naar de Atlantic. Vergeleken met de Chiron is dat een prestatie, want bij de Chiron is de achterkant niet veel soeps. Een grote grille met een lichtstrip er tussen. De LVN heeft het veel mooier voor elkaar aan de achterzijde.

Maar ook aan de achterkant is het niet allemaal vreugde: de auto heeft zes uitlaten. Niet in een mooi design verwerkt, maar gewoon zes ronde pijpen. Had nou ook weer niet gehoeven. Maar goed, de grootste baas-boven-baas-auto moet in alles ook baas boven baas zijn.

De fraaie C-vormige lijn van de raamstijl tot de voorbumper op de Chiron, zit min of meer ook op de LVN. De daklijn gaat niet over in een A-stijl, maar gaat in één vloeiende lijn door naar de voorkant. Een enorm gaaf en historisch verantwoord design-aspect, wat toch elegantie toevoegt aan de nogal extreem uitziende LVN. De koplampen lijken meer op die van de Divo, maar dan veel stijlvoller. Een dingetje wat maar weinig auto’s hebben: het design van de velgen gaat voor een klein deel door in de banden. Je gaat je afvragen hoe lang dat goed blijft bij gebruik, maar we vullen maar even in dat de LVN niet al te vaak op de weg te zien gaat zijn.

Interieur
Hier wordt het even moeilijk, want er is geen officieel beeldmateriaal van het interieur van de LVN. Er zijn twee verklaringen: of ze komen nog, of de eigenaar van de peperdure LVN moet settlen met hetzelfde interieur als een Chiron. Best beschamend, dat je interieur lijkt op een interieur van een 2,5 miljoen kostende auto. Want wat een spartaanse werkplek heb je in de ‘instap-Bugatti’.

Anyway, wat je volgens die logica mag verwachten in de LVN: zo’n beetje het best aangeklede interieur van elke super- of hypercar die er is. Het gaat ver om te zeggen dat de Chiron een comfortknaller is, maar met hoogwaardige lederen zetels, overal bijzondere materialen en de mooiste knopjes en digitale technieken van VAG, heeft de Chiron een prettige werkplek. Tenminste, op papier. Jeroen van den Berg, Michel Perridon en Christijan Albers mogen dat bevestigen of ontkennen.

Techniek
Het is heel simpel: een 8.0 liter W16-motor in het midden, die met vier turbo’s een duizelingwekkende 1.500 pk en 1.600 Nm levert. Of nou ja, duizelingwekkend, de Chiron had dit ook al. Deze unit wordt gebruikt in de Divo, maar ook de LVN krijgt hem mee. Het gewichtsverschil tussen de twee is niet bekend, maar verwacht dat deze marginaal is. We kaartten eerder al meer stroomlijn in de bumper aan, dat kan de auto ten goede komen. Maar een bochtenridder is de LVN niet. Als een Bugatti dat al min of meer is, is het de Divo.

Conclusie
Om de eerder gestelde vraag erbij te pakken: is de LVN gewoon een Chiron met een ander koetswerk? Het antwoord op die vraag is ja. Maar je, of Ferd Piëch, moet je daarbij afvragen of het heel erg is. Want al zien we het graag, de LVN gaat niet vaak uitgelaten worden. De LVN is een statement, kunst op wielen zou je het kunnen noemen. De heilige graal voor autoverzamelaars, zo je wilt. Daar is Bugatti in geslaagd. Je moet de LVN dan ook zien als een nieuw begin voor Bugatti. Een manier om aan te tonen dat het merk zijn verleden wil toepassen in een hele serie one-offs. Zoals het Bugatti betaamt, zullen dat allemaal bijzondere auto’s worden. Maar voor iedereen die ‘slechts’ 2,5 miljoen euro te besteden heeft en een eveneens indrukwekkende auto wilt bezitten, is de Chiron meer dan zat. De kans dat je een zelfingenomen lachje van Piëch tegenkomt als hij zijn LVN naast jouw Chiron zet, is bijna niet aanwezig.