Beoordeling: dit zijn in 2019 de best presterende F1-coureurs

Het is vrijdagavond en wij hebben de balans eens opgemaakt.

Volgend weekend is het alweer zover: de zomerstop is voorbij en we gaan weer racen. Voordat dit gebeurt, nemen wij de eerste seizoenshelft eens onder de loep. Om precies te zijn richten wij ons op de coureurs en hun prestaties.

Er is een hoop veranderd ten opzichte van vorig jaar: er zijn een aantal nieuwe coureurs bijgekomen, de verhoudingen tussen de teams zijn veranderd en er is nog meer drama. Allemaal heeft het voor de nodige verschuivingen op de lijst gezorgd. We houden je niet langer in spanning.

1. Max Verstappen
Het mag geen verrassing heten dat Neerlands Trots, Max Verstappen, bovenaan de lijst staat. We hebben geen oranje bril nodig om te zien dat Verstappen dit seizoen tot dusver simpelweg het beste heeft gepresteerd. Niet alleen is hij vooralsnog geen enkele keer buiten de top 5 geëindigd, hij heeft Red Bull eigenhandig driekwart van zijn constructeurspunten bezorgd. Zelf staat hij in het klassement op slechts 7 punten afstand van Valtteri Bottas, die een veel competitievere auto tot zijn beschikking heeft. De 21-jarige Verstappen rijdt zoals nooit tevoren en wringt het maximale uit zijn materiaal. De twee magistrale overwinningen die hij tot nu toe heeft gescoord zijn slechts een voorbode van wat er in de tweede helft van het seizoen zal volgen. Mag hij van het kampioenschap dromen?

2. Lewis Hamilton
Valt er überhaupt nog iets zeggen over Hamilton? De 34-jarige Brit is nagenoeg onverslaanbaar bij Mercedes. De wederopstanding van teamgenoot Bottas, die dit seizoen toch niet onaardig begon, heeft hij klinisch in de kiem gesmoord. In 12 wedstrijden heeft Hamilton 8 overwinningen behaald en 2 tweede plaatsen, met als gevolg dat hij ruim 60 punten los is van zijn teammaat. Hij is, met uitzondering van zijn glijpartij op de Hockenheimring, zelden op een fout te betrappen en dit is waarom hij ook dit jaar waarschijnlijk weer wereldkampioen zal worden. Ineens lijken die records van Schumacher niet zover weg meer.

3. Carlos Sainz
Net als Max Verstappen had Sainz vanaf jonge leeftijd grote schoenen te vullen. Waar de jonge telg uit de Verstappen familie zijn vader al ruimschoots heeft overtroffen – sorry, Jos – baant Sainz Junior zijn eigen weg in de Formule 1. Met Max vormde hij bij Toro Rosso een veelbelovend duo, maar was hij vaker wel dan niet de mindere van de twee. Toen hij door Red Bull bij Renault werd geparkeerd, daar vervolgens geen contractverlenging kreeg en uit moest wijken naar het kwakkelende McLaren, leek het erop dat hij zijn beste tijd in de koningsklasse wel had gezien. Niets is minder waar. Als leider van de equipe uit Woking doet hij precies wat hij moet doen: hij draagt het team op zijn schouders. Hoewel hij in de kwalificatie nog onderdoet voor nieuwkomer Norris, is hij op zondag ‘best of the rest’. Na een valse start heeft de Spanjaard het juiste vuur gevonden. Met 58 punten in het klassement is hij veruit de best presterende coureur van de “Formule 1.5.” Sainz heeft vriend en vijand verrast.

4. Charles Leclerc
Nog voordat hij zijn sterke debuutseizoen bij Alfa Romeo Sauber had afgerond was Ferrari al vastberaden: Charles Leclerc, die had zijn positie in het team ruimschoots verdiend. Zoals we van een nog vrij onervaren coureur mogen verwachten zijn er ook in zijn tweede jaar in de Formule 1 nog de nodige fouten te bemerken, maar voor iemand in zijn positie doet Leclerc het buitengewoon goed. Vanaf het eerste moment deed de Monegask niet onder voor Sebastian Vettel. Zijn eerste pole position heeft hij al in de zak en ware het niet voor een mechanisch defect, dan had hij datzelfde raceweekend ook zijn eerste overwinning kunnen pakken. Als Ferrari de zaken op orde krijgt in de tweede helft van het seizoen, dan zullen we nog een hoop te zien krijgen van Charles.

5. Kimi Raikkonen
Wat is het fijn om te zien dat een oudgediende het de jonkies nog zó lastig kan maken. Terwijl iedereen naarstig op zoek is naar het nieuwe wonderkind, rijdt de 39-jarige zijn collega’s doodleuk om de oren. Tijdens zijn tweede stint bij Ferrari leek hij zijn kwaliteiten wel een beetje te hebben verloren, maar sinds zijn terugkeer naar Sauber (nu Alfa Romeo Racing) is hij weer helemaal opgebloeid. Hij mag dan in een van de minst competitieve auto’s van het veld rijden, race na race sprokkelt hij punten bij elkaar. Met een achtste positie in het klassement en 31 punten achter zijn naam doet hij het bovenmatig goed – zeker gezien Giovinazzi slechts één punt heeft.

6. Lando Norris
Zelden zien we een debutant die zo snel mee kan komen als Lando Norris. Afgaande op zijn cv is dit niet meer dan logisch, maar de Formule 1 is een genadeloze wereld, dus moeten we onze respect uiten wanneer een coureur zo vlug zijn draai kan vinden. Hoewel hij op zondag niet altijd even goed uit de verf is gekomen en zodoende minder punten heeft dan hij verdient, verslaat hij Sainz tot nu toe in de kwalificaties – en dat is al heel behoorlijk.

7. Daniil Kvyat
Het is een bewonderenswaardig dat Daniil Kvyat nog de motivatie kan vinden in een auto van het Red Bull imperium te stappen. Toch heeft hij wederom zijn kans gegrepen, en wel met beide handen. Op zaterdag is het grotendeels om het even met zijn teammaat, op de zondag is de Russische coureur regelmatig in de punten te vinden. Ondanks dat de Toro Rosso een tamelijk wispelturige auto is, kan Kvyat er prima mee overweg. Dit liet hij eens te meer zien in Duitsland, waar hij na een succesvolle strategie op het podium terechtkwam – op dezelfde dag dat hij vader werd.

8. George Russell
Het is wellicht ietwat overdreven George Russell dermate hoog op de lijst te plaatsen. Immers, dankzij het ultracompetitieve middenveld zijn de prestaties van de regerend Formule 2-kampioen grotendeels buiten beeld gebleven en zo lastig te beoordelen. Hij kan zich eigenlijk enkel vergelijken met Kubica. Russell mag dan de enige coureur zijn zonder punten, zijn eerste jaar in de Formule 1 is hij ongelooflijk indrukwekkend geweest. Niet alleen is hij in 10 van de 12 wedstrijden ruim voor Kubica geëindigd – soms met een ronde voorsprong – nu Williams eindelijk de aansluiting begint te vinden, is het Russell die zich met de achterblijvers bemoeit. Zijn kwalificatie in Hongarije was regelrecht spectaculair.

9. Sebastian Vettel
Och, die Sebastian Vettel. De viervoudig wereldkampioen rook in 2018 eindelijk zijn kans die begeerde titel met Ferrari te grijpen, maar door eigen toedoen ging deze uiteindelijk aan zijn neus voorbij. Een jaar verder is hij nog verder van huis: niet alleen heeft hij een gretige, hypergetalenteerde jongeling naast zich in de stal, de Ferrari is niet eens meer de op een na beste auto. Als klap op de vuurpijl blijft hij knullige fouten maken. Ondanks zijn wonderbaarlijke prestatie in Duitsland en het redelijk constante presteren – waardoor hij boven Leclerc staat in het klassement – verwachten we beter van hem.

10. Alexander Albon
Het is tot nu toe een bizar jaar geweest voor Alexander Albon: van het tekenen bij een Formule E-team naar opgetrommeld worden door Toro Rosso, om vervolgens halverwege het jaar Pierre Gasly te moeten vervangen bij Red Bull – het zal allemaal lastig te bevatten zijn voor de Britse Thai. Hij heeft heel, heel netjes gereden in zijn eerste 12 races. Zeker zijn prestatie in China, waar hij vanaf een laatste positie de punten in wist te rijden, is admirabel. Ware het niet voor het podium van Kvyat in Duitsland, dan hadden de STR-rijders ongeveer op gelijke hoogte gestaan. Dat Red Bull hem een kans wil geven, begrijpen we dan ook wel.

11. Daniel Ricciardo
De overstap van Daniel Ricciardo naar Renault ging gepaard met een boel fanfare. Niet alleen omdat hij uit een winnende durfde te stappen, maar ook omdat het leek alsof de Fransen eindelijk de weg naar boven hadden gevonden. Het moest de verrassing van het jaar worden, maar het liep uit op niets. Renault is nergens te bekennen. Ricciardo’s auto en helm mogen dan nog zo kleurrijk zijn, hij krijgt half niet zoveel zendtijd als eerst. Reken daarbij dat hij regelmatig te veel de limiet opzoekt (en eroverheen gaat) en het is geen wonder dat hij nog maar viermaal in de punten is beland.

12. Valtteri Bottas
In feite doet Valtteri Bottas precies wat er van hem wordt verwacht: hij haalt punten binnen en is een redelijk tweede viool voor Hamilton. Zelfs dit lijkt soms echter teveel gevraagd. Zijn jaar begon veelbelovend, maar sinds Hamilton zijn momentum heeft gevonden, laat hij geen spaan heel van de Fin. In dezelfde periode dat Hamilton 6 overwinningen wist te scoren, kwam Bottas niet verder dan een handvol podia. Zijn optreden is smaaklozer dan karton.

13. Kevin Magnussen
Het Formule 1-team van Haas was bij zijn toetreden tot de sport in 2016 de verrassing van het jaar. Anno 2019 is er weinig over van die vreugde. Terwijl het team heeft te kampen met een gigantisch sponsordrama lijken de coureurs maar niet op te kunnen houden met het maken van onnodige fouten. Toch blijft Magnussen de meest betrouwbare kracht in het team: dankzij een drietal goede finishes heeft hij toch 18 punten bijeen weten te harken.

14. Sergio Perez
Sergio Perez is jaren een coureur geweest waarvan men riep dat hij beter verdiende dan een middenmoter. Dit jaar kunnen we dat amper zeggen: zijn prestaties zijn nauwelijks beter geweest dan die van Stroll. Perez lijkt gefrustreerder dan ooit rond te rijden en presteert lang niet zo constant als hij deed in het verleden. Ook zijn uitblinkmomenten hebben we nog niet gezien. Dat de Racing Point een draak van een auto is, helpt uiteraard niet.

15. Nico Hulkenberg
Waar is de Hulk van vorig jaar? Het is de vraag waarop we allemaal antwoord willen hebben. In 2018 was hij met afstand de beste coureur van het middenveld, dit jaar zien we dit geenszins terug. Als hij het momentum niet weet te keren, dan kan het wel eens het einde van zijn Formule 1-carrière betekenen.

16. Lance Stroll
Net als teamgenoot Perez heeft Lance Stroll dit jaar amper potten kunnen breken. De Canadees leek de zomerstop in te gaan met een drietal negende plaatsen achter zijn naam, maar een geniale strategie tijdens de Grand Prix van Duitsland bezorgde hem bijna een podium. Het is een schrale troost, want weinig indrukwekkend kunnen we zijn prestaties dit jaar niet noemen. Zeker de kwalificatie is een trieste vertoning.

17. Antonio Giovinazzi
Terwijl Kimi Raikkonen weekend na weekend het maximale uit zijn Alfa Romeo probeert te trekken en 31 punten heeft verzameld, moet Giovinazzi het stellen met één mager puntje. De vice GP2-kampioen van 2016 rijdt vooralsnog geen deuk in een pakje boter. We zijn oprecht benieuwd of hier nog verandering in gaat komen dit jaar, maar qua potentie lijkt hij zijn maximale wel te hebben bereikt.

18. Romain Grosjean
Zo lang al rijdt Romain Grosjean in de Formule 1 en nog altijd lijkt hij geen flauw idee te hebben wat hij er aan het doen is. De Fransman valt van de ene in de andere onbenullige fout. Het is zodoende niet opmerkelijk dat uitgerekend hij degene is met de meeste uitvalbeurten. Het wordt tijd dat hij zijn heil ergens anders gaat zoeken.

19. Pierre Gasly
In zijn debuutjaar snoerde Gasly critici al snel de mond door een fenomenale vierde plaats te scoren in een Toro Rosso. Hoe anders kon het zijn bij Red Bull, waar hij 12 wedstrijden lang reed als een natte krant. Het feit dat hij door Helmut Marko is teruggezet naar Toro Rosso, spreekt boekdelen – om nog maar niet te spreken over het feit dat hij slechts een derde van het aantal punten van Max heeft gescoord. Bijzonder triest, maar we zijn benieuwd of hij zich weet te herpakken.

20. Robert Kubica
Over jezelf herpakken gesproken: in aanloop naar het huidige Formule 1-seizoen was de terugkeer van Robert Kubica in de Formule 1 een absoluut sprookje. Jammer genoeg heeft de Pool op geen enkel moment ook maar een schijn van zijn vorige ‘ik’ laten zien. Hij is duidelijk niet meer dezelfde coureur en rijdt enkel rond als opvulling.

Bekijk hieronder onze raceverslagen:
Grand Prix Australië
Grand Prix Bahrein
Grand Prix China
Grand Prix Azerbeidzjan
Grand Prix Spanje
Grand Prix Monaco
Grand Prix Canada
Grand Prix Frankrijk
Grand Prix Oostenrijk
Grand Prix Groot-Brittannië
Grand Prix Duitsland
Grand Prix Hongarije